31.12.11

Ik ben de onbewogen beweger

(een fragmentarische hineininterpretatie)

steun en twijfel
gaat en toeverlaat
uitgangspunt, nooit beweeg ik vanaf

verankerd, vast, niet losgaand -of laten
omdat ik niet wil uitzwenken naar een goddeloos bestaan

alles blijft en wij staan onbewogen door onder druk

zoals altijd iedereen circuleert
om eigen as
zo staat centraal het ik
dat zegt: beweeg naar mij toe
en roept en schreeuwt en ongehoord
beweging ontkent
en staat, als een beeld in een dynamische wereld
beeld-schoon genoeg?

WINTERPEINS

Wat vind ik aantrekkelijk?
Kleren.
Zeker als het koud is,
trek ik ze graag aan.

7.12.11

blijf ik erin?

ik houd zoveel van je
zie, ik wou 't je zeggen
maar ik kon het niet zeggen
want al wat ik zei was niets dat jou deed voelen wat ik voel

zie, ik houd zoveel van je
en dat blijf ik zeggen zoals ik het voel
maar misschien richt ik mezelf te gronde
al kan zo'n uitgeleide geen kwaad
want zie, ik houd zoveel van je dat de hemel verdwijnt
en er alleen grond overblijft om mijn hoofd in te steken

moet ik dan toch de rest van mijn leven gaan wroeten?
ik kan best tevreden zijn als onaf mens,
klaar om voor anderen te graven en bouwen

maar zie, ik houd zoveel van je
en als ik in je ogen kijk, zie ik wat ik mis
ik zou het je zo graag zeggen
nog eens, net als toen je mij omhelsde
en toen het leven mooi was en zonnestraalde
maar zie, ik kan je niet langer omhelzen zonder stortbuien
en grijze, grijze dagen
die als loden schoenen in mijn schoot liggen

maar zie, ik houd zoveel van je
dat ook die nieuwe omhelzing mij mooier toeschijnt dan geen omhelzing

zie, ik houd zoveel van je
zoveel houd ik van je
dat ik niet weet waar ik het leven moet vinden
nu jij mij er vrij in gevangen zet,
met mijn zelfgesmeden boeien

maar zie, ik houd zóveel van je
dat ik nog wel móet leven.
maar jij bent mijn leven
dus waar is dat houden dan?
waar is nu mijn houvast?
nu ik nog van je houd?
en om je ben?
en leef? en geef?

zie dan, ik houd zoveel van je
zoveel houd ik van je,
dat moet je zien,
en ergens zie je het ook maar zie ik jou niet meer
en zie, zoveel houd ik van je
dat ik niet meer kan zien, wil zien
als ik dat niet kan zien: jou, dichtbij tegen mij aan
onverwijld, onverpoosd en zo onveraf als onveraf maar zijn kan

zie, ik houd zoveel van je
dat ik woordenboeken ga herschrijven
omdat ik van je houd
en het nog niet goed kan zeggen

want ik wil dat je me hoort of hoorde wat ik zeg
of hoort wat ik zei
zie, je was en bent mijn liefde en mijn leven
en wat heb ik nu dan nog te geven behalve dat?
ik heb het toch al vergeven,
zoveel als ik van je houd.

ik wilde het je voor altijd zeggen
maar het lijkt dat ik dat niet kan.
dus schijn ik nu mij op jou
en zal altijd van je blijven houden
zo ver als de straal moet reizen om een straal te zijn
zo ver als ik moet gaan om te kunnen blijven houden
wat ik had, opdat ik niet volledig teniet word gedaan.
want wat ik wat was dat, zie, ik houd van je
ik houd van je ik houd van je ik houd van je

6.12.11

Quote of the Evening

"You have a strange power over people, Henry"
"It's my constant disapproval. Some find it fatherly."*

*from the movie 'The Extra Man' - approved and recommended

5.12.11

verblijd blijven

zonder jou: alleen leegte
om op te vullen met gemis

jij
van jou
en dankzij jou
is het mooiste dat me ooit is overkomen

daarom
op mijn knieën
dat we iets op kunnen bouwen
waar we allebei in kunnen zijn

een ruimte vol adem en leven
één ons, honderd procent
een wereld met liefde omgeven
geschapen, uit wie jij bent

ik wil één ding: alles jij

26.11.11

Neutralisatie

INTRO-DEDUCTIVE destraction

a dictionary dictates:
oblique
obliterate
oblivion

?

command: extract (distract) a message?

lique
literate
livion

like literature, live on

live on like literature: to be embedded in lifeless substances that are brought to an imagined life through the imaginative mind of the reader; to live every now and then

HOOFD: MIDDEn: neutraal
(Nu verder in ABN ipv AB-EN)
Het zich afzijdig houden van zaken wordt politiek correct een "neutrale positie" genoemd. Afzijdigheid is, helaas o gemakzuchtigen, ook een bepaalde positie. Desinteresse, angst, arrogantie. Maar ook: twijfel, uitzichtloosheid, wantrouwen. Het zijn dus niet allemaal strikt verwijtbare voedingsbodems, daarentegen wel situaties die vragen om verbetering. Het bestaan van een zogenaamde neutrale positie wordt daarom strikt gezien in een ideale situatie direct opgevolgd door een roep om hulp: wij willen van die neutrale positie af.

Daar tegenover staan posities die de idee van neutralisatie aanmatigend proberen te verspreiden, bevorderen en in de praktijk te ontwikkelen. Neutralisatie zou een positief gebeuren zijn, waarbij kwalijke eigenschappen worden uitgewist. Ik zeg: sporen van leven worden uitgewist, onbehandeld afgekeurd, bevooroordelend en vroegtijdig geschrapt, zonder serieus vizier neergemaaid en onder zoden gestoken. Neutralisatie is het beëindigen van leven, het promoten van een dode samenleving, de ambitie tot genocide. "Neutraal" is een fictie, een begrip dat gehanteerd kan worden als ondersteuning van abstracte gedachtevorming, maar nooit verward moet worden met zaken uit de categorie "concrete werkelijkheid". Het is een verzaking van menselijkheid, en ontleent aan dat principe het recht tot overkoepelend oordelen, tot statistisch bijschaven en tot beschamperen van het principe van individuele waardigheid.

einde van DEEL 1

24.11.11

Zeveren Over Jezelf

een levenskunst
die door een overmacht wordt verstaan
een verpletterende massa
aan janken en vloeken
is nog niet voldoende:
ik doe er een schepje bovenop

15.11.11

VERDER

Verder leven wij best gezond
Wij letten op wat wij eten en keuren
de producten

Wij kijken naar de inhoud
van wat men ons levert, en kiezen
weloverwogen

De verpakking, omslachtig
om elk ding verpakt, verdwijnt vervolgens
met een zwaai

naar de wereld
die uit zicht, verdwijnend,  in ons
bewustzijn verstikt.

4.11.11

Met interpunctie

Ik zie het leed: rond je neus tekenen lijnen zich af, en af en aan beweegt het leven als een dynamiek die steeds een beetje meer wegsnoept dan geeft; en toch geeft. En de naïviteit verdwijnt maar wordt herinnerd in de lijnen die iedereen ziet en steeds duidelijker herkent, op zichzelf betrekt. En zo, zo groeien we uit elkaar en isoleren ons van elkaar in medeleven voor elkaar en naar ieder ander, hoe naar kan het lopen. En zo ontstaat er een gedeeld lot en afzonderlijk einde tegelijkertijd. Blijven we elkaar zien?

zonder interpunctie

ik zie het leed rond je neus tekenen
lijnen zich af
en aan beweegt het leven
als een dynamiek die steeds
een beetje meer wegsnoept
dan geeft en de naïviteit
verdwijnt maar wordt herinnerd
in de lijnen die iedereen ziet en steeds duidelijker
herkent en op zichzelf betrekt
en en en zo groeien we uit elkaar en isoleren
in medeleven voor en naar
een gedeeld lot en afzonderlijk einde
blijven we elkaar zien

20.10.11

koffievlekken
vergadering
werk?
nee, maar wel:

koffievlekken
notities
vergadering
koffie

koffievlekken:
bewijs van
vergadering met koffie
niet echt meer dan dat

17.10.11

Dennen 2

ik word rustig bij het zien
van de zon op de stammen
en de schaduwtekening
die beweegt met de trage klanken
van gelukzalige treurnis.

en ruiken, ruiken!
ruiken het leven

26.9.11

Creed - Never Die

In searching for substance
We're clouded by struggle's haze
Remember the meaning
Of playing out in the rain

1.9.11

In The Works

Uit de pols
in het geheugen
schrijven woorden zichzelf
zoals de bluf zich herwint

na een witregel van stilte
en zegt:
zie ik wist het wel
en spanning

daar houdt men van
toch?

de twijfel was toch binnengeslopen
in diezelfde witregel

en laat zich

steeds zichtbaarder gelden

met een drang van heb ik jou daar

Dus vanuit het niets zeg ik nu: gaat allen luisteren
naar Abbey Lincoln.

14.7.11

Oosterse Wijsheid Moderne Vertaling

Poep aan je schoen
Soms moet je 't ermee doen






(Waarschuwing: dit is diepe shit.)

11.7.11

Goatest of all Time

Watch out when someone is trying to get your goat:

she or he will try to do this as secretive as is possible,
so there will be no warning up ahead, until it is too late.

The hardest scenario is when the person trying to get your goat
is you: be prepared to acknowledge that you are
trying to steal from yourself:
see how this is ridiculous, but also see that,
even though you've gotten the goat from your self,
you still kind of lost it as well.


In other news: what about the word culture? Shall we then speak about what culture as a word might imply to be, or should we uncover the fact that everything that's cultural has a verbal component; in other words, that word culture is not just a branch of culture, but an intrinsic property of culture? -In which case, word culture would be a pleonasm.

6.7.11

"what poem?"

Internet is a blessing in disguise; looking up Sylvia Plath's poem Getting There, one can find poems of a new generation, disguised as simple comments underneath the poem itself. I took the liberty to re-transfigure one particular comment into the brilliant poem that it obviously should be:


I only read the last two lines;
Lethe is some underground

 - place in mythology,
where there is a river & if one drinks from it,
one will forget something
or something.

quite amazing really,
seeing that babies
probably don't have memories.


Thank you, Steffani from Australia, for your words.

24.6.11

Baron van Teive [Fernando Pessoa]

Fernando Pessoa, woordkunstenaar, hier als Baron van Teive aan het woord:

"

Met de interesse van een individu voor zichzelf is, naar mij altijd heeft geleken, in werken van literaire of filosofische aard, een gebrek aan fatsoen ingeslopen. Wie schrijft beseft niet dat hij praat op schrift, en zo zijn er velen die dingen schrijven die ze nooit zouden durven zeggen. Er zijn er die bladzijden en bladzijden achtereen vullen met verklaringen en analysen van hun wezen, terwijl diezelfden - althans velen van hen - het niet in hun hoofd zouden halen een gehoor, hoe welwillend ook, te vermoeien met het relaas van hun persoonlijk wel en wee.

(...)

Niet in het individualisme schuilt onze kwaal, maar in de hoedanigheid van dat individualisme. En het geval wil dat dit individualisme statisch is in plaats van dynamisch. Wij schrijven onszelf waarde toe om wat we denken, niet om wat we doen. We vergeten dat we wat we niet hebben gedaan, niet hebben gedaan, dat we wat we niet zijn geweest, niet zijn geweest; dat de eerste functie des levens handeling is, zoals het eerste aspect der dingen beweging is.
__Door aan wat we denken het belang toe te kennen het te hebben gedacht, door onszelf, elk van ons, te beschouwen, níet, zoals Pythagoras zei, als maat van alle dingen, maar als norm of criterium daarvan, scheppen wij in ons, niet een interpretatie van het universum maar een kritiek van het universum - dat wij, aangezien we het niet kennen, niet kunnen kritiseren - , en de zwakkere en meer verdwaasde geesten onder ons verheffen die kritiek tot interpretatie - maar dan een interpretatie die van bovenaf is opgelegd, als een hallucinatie; geen deductie, maar simpelweg inductie. Dit is inderdaad hallucinatie in de meest eigenlijke zin, want een hallucinatie is de illusie die we ontlenen aan een slecht waargenomen feit.

Indien de moderne mens ongelukkig is, is hij pessimist.
__Er is iets vulgairs, iets minderwaardigs, in die overbrenging van onze smarten op het gehele universum; het is op de meest abjecte wijze egoïstisch te veronderstellen dat óf het universum in ons is, óf dat wij een soort centrum en summum, of symbool daarvan zouden zijn.

"


uit: De Stoïcijn (A educação do estóico)
vertaling (c) 2000 August Willemsen

17.6.11

how to write / fictie in je hoofd

a rising of utterances
crashes down onto your surface
bleaches vision like a burning sun
as you can see it all now
but don't know how to put it into words

een stortvloed aan uitspraken
breekt je horizon van zand
wast je ogen uit zoals de brandende zon dat kan:
je ziet het allemaal tegelijk nu
maar weet niet hoe je het kunt onderscheiden


13.6.11

Atie Visser

Een variant op
beroepsdeformatie?

Een opgebouwde ziekelijke eigendunk,
na jaren steeds verbetener verzet?

Misschien een misantropische kijk
die veel recht praat wat krom is?

Hoe dan ook, en zonder verjaring:
ik keur af.

Zonder hoor en wederhoor,
zonder pardon en zonder hart.

Foutieve informatie
mag geen reden zijn:

een beroep op statistiek
- of enige andere vorm van levenloze materie -

om een leven te nemen
blijft fascisme.







(Inhumaan ideologisme?)

6.6.11

Lijfspreuk

Als mensen dit soort dingen nu eens op hun onderrug lieten printen in plaats van al die aan leegloop lijdende krullen, hebben wij als achterstanders nog eens wat interessants te overpeinzen:

Nooit zal ik weten hoe ik dook,
het water heeft me al omsloten.

De kringen zijn als ik weer bovenkom
door anderen stukgestoten.

Willem Jan Otten

uit: Het Keurslijf, 1974

31.5.11

a verse

Such is the way of the world
That it can't be undone
Thus when I rise up
Nothing can beat me down


Quite derived from Eddie Vedder's "Rise"

27.5.11

Formeel tot op het Bot

beleefd op het formele af
gaf ik hem woorden
en hij sprak als een machine -
eerstegraads brandwonden
maakten hun voorzichtige entree
in mijn inwendig stelsel
en sprongen op als tranen
in mijn ogen

ik had zo graag gedacht
dat de lyrische persoon
overal kan bestaan


men lijve mij niet in
ik heb-ben mijn eigen lijf
en als je iets van me wilt
krijg je niet alleen iets
maar ook me

25.5.11

Live Review: Britta Persson and Last Days Of April

This live review is meant as a reminder of an evening in venue Ekko in Utrecht, where two great bands played beautiful music ... in front of barely-an-audience. It is also meant to rightly glorify the musicians involved, and also to pick on Ekko a bit.

Britta Persson was in the Netherlands for three consequent concert dates, of which the last one was Friday, May 13. After Paradiso, Amsterdam and Rotown, Rotterdam, Ekko in Utrecht had the honour of having her on stage. Having only recently discovered her music personally, I bought my ticket to the show well in advance: in all my anxiety I expected such brilliant and cross pop music to perhaps cause sold-out shows and a new big hype.

Worried as I was that the beauty of the music would disappear into the hipness of the crowd and anxiety of the musicians to live up to these massive expectations, my surprise couldn't have been much bigger when I entered an Ekko where at most twenty people seemed to be enjoying the supporting act Last Days Of April, which had just started to play. Of this band I knew even less than of Britta Persson, even though through the years the name had been popping up every now and then - but don't blame me for not having been all too curious in the past; let's be honest, the band's name doesn't necessarily inspire to look up what may be behind it. Yet, the week before the show I looked up some of their video clips on youtube and was positively surprised: the band appeared to carry a very honest and direct sound, with which they create beautiful, mostly compact songs with nice, quite addictive melodic hooks. I got my hands on their album 'Angel Youth' and was very positively surprised.

It should be said that Karl Larsson, guitarist and vocalist of the band, has been the main force of the band since 1996. The other members on stage, of which I can only hope to say rightly that the guitarist / pedal steel player's name is Anders Pettersson, are rather new to the band, but as Anders said after the show, this should be a stable line-up for the future, so that Last Days Of April will remain a nice place to rest your ears in the musical landscape. Their music is very dreamy and has a hopeful if somewhat resignation-like atmosphere...a very ripe melancholy would be a fitting description perhaps? In any case: every song is crafted carefully and executed with lush discipline. The pedal steel playing interweaves beautifully with the other instruments, and sometimes takes the music to another climaxing level. The guitar sound of Karl Larsson is beautiful: one can directly hear the attack of the strings and feel the passion he puts into every chord or lick he plays. A beautiful band!

Then, after some delay, presumably because Ekko has some trouble with fixing broken cables on stage, somewhere after 10 pm Britta Persson - "The Band" - steps on stage. I hear afterwards that this band, except drummer Per Nordmark who has been playing with Britta half his life, is also quite newly formed. Oh, and Johannes Borgström has also already played on at least 'Current Affair Medium Rare'. But let's skip all the findable facts, and over to an objective view of the show. The show is great! Opening with a very cool drum build-up, Britta and band in the first three songs already show to know how to bring a tight yet diverse array of pop songs. Slow and sweet, up-tempo and with humor, or sometimes with a little bit of subtle venom (mainly in the lyrics; I will come back to that). Despite the stupidly empty room, which must have made the band feel a bit dubious, they play great, and sound and look like a unit that has been playing together for a long time already. The vocal harmonies are wonderful and add a lot of strength to the songs. Especially the voice of Anso Lundin, who also plays keys and brings in some percussive energy (energy!), is a golden combination with Britta Persson's voice!

All my fears were ungrounded: the band playing here is all-natural, and I am sure that whenever they will be hyped, they will remain all 100 % "Britta Persson".

After slightly more than forty-five minutes, the band already disappears to re-appear again for the encores. Luckily the few in the audience with me make enough noise to convince them to play some more beauties for us (even 'You Are Not My Boyfriend' gets played, yay!). But then...at approximately one minute past eleven, in the middle of the intro to another encore, Britta puts down her guitar and say "Well, I guess that's it then, no more. Bye!" The band looks as surprised as does the audience. Anso says from behind the keys "Quite an anti-climax, isn't it?". But alas, the band goes off the stage.

A mystery. Indeed. Read on for the resolution.

At the table where CDs are sold, and where I buy the beautiful new 'Gooey' from Last Days Of April and 'Current Affair Medium Rare' from Britta Persson, I hear the adventurous story of Last Days Of April and their ten-hour drive after a reparation to their car, only to play this one show in the Netherlands as support for Britta Persson. Next time they come by, we should be willing to do the same to see their show...and appear in greater numbers! Or we should all go on a roadtrip to a show of theirs in Sweden!

And then the big surprise. The bewilderment! Stupefaction! I ask Anso Lundin what that abrupt ending of the show was all about, and she tells that Ekko just shut down the power at eleven - because the show should have ended at eleven! Really, wh** *** ****!!! Those people at Ekko, the same ones that perhaps delayed the show, pulled the plug like some neurotic, disinterested, etc. things! This has not been the first time that Ekko ( perhaps they are too self-absorbed, just like the discjockey playing crappy superficial music in between the shows; or dominated by the security/doorguard who couldn't care less about the music?) disappointed and tried to spoil an otherwise great evening with much more potential. Which really is a shame, as materially it is a great stage and there are enough friendly people around. Ekko, live up to your potential. Damnit! Next time a great artist passing by and being lured into your place shouldn't be so embarrassed and taken aback! It should be a great evening, one big party, a celebration of high (pop) culture!

Oh, and back home it is delighting to listen to their visually neatly finalized records and read along with the lyrics in the booklet. Britta Persson's lyrics have great twists that I didn't notice when hearing the songs without the lyrics close at hand; one seems to hear to the words more consciously when one reads them along being sung. A great example is the song 'Annoyed To Death', which has beautiful and righteous venom directed towards an ex-friend.  Maybe this is what the person Ekko sings after doing the things s/he does:

"But hey, they don't know what it is like
How good it feels to watch you get
Annoyed to death."

23.5.11

L'Expression de la Liberté

The expression of freedom

Het spreken van vrijheid

Spreken van vrijheid

START!

Mensen spreken maar al te graag over de vrijheid om te kunnen spreken, om te kunnen zeggen wat men wil. De consequenties van die woorden vallen ook onder de vrijheid van hun uiting: ieder is natuurlijk vrij om daar naar eigen goeddunken op te reageren - anders zou er immers geen sprake zijn van een in gelijke mate verdeelde vrijheid.

Maar wat is dan die vrijheid? Voordat we onze drang tot vrijheid van meningsuiting voorop zetten, moeten we beseffen wat die vrijheid is: waar spreken we over als we "vrijheid" zeggen? Het moet meer dan een gevoel van "vrij zijn" behelzen om enige grond van rechtvaardiging te bezitten voor alles wat er in naam van die moderne "vrijheid" wordt ontworteld en in de kiem gesmoord. Deze discussie wordt echter nergens centraal gevoerd, op plekken waar dat zou moeten gebeuren: in nationale en internationale politiek, vanuit instellingen met universalistische claims zoals de VN, op militair en economisch terrein.

De discussie moet aangewakkerd worden vanuit elke porie die de samenleving bevat; zij moet gaan leven, een natuurlijk onderdeel van het dagelijks leven worden, een bewustzijn dat niet weggedrukt kan worden door mediadoofpotten of politieke zwijgzaamheid. Een genuanceerd denken over het concept vrijheid kan alleen ontstaan vanuit een mengelmoes van stemmen en oren die elkaar de ruimte gunnen. Pas dan kan er in de eerste plaats sprake zijn van een ware ervaring van vrijheid: vrijheid ligt niet in je eigen ervaring besloten, al wil menig politicus of politica je dat nog zo graag doen geloven - en menig persoon neemt het maar al te graag verlekkerd en gemakzuchtig aan.

We zijn nog lang niet zo ver dat we kunnen weten of we ooit "vrijheid" kunnen ervaren. We kunnen dus nog niet eens valideren of het wel bestaat buiten het idealistische humanistische construct om. Maar dat betekent niet dat we er niet eens een keer écht en fundamenteel werk van kunnen maken.
 

Niks mooier dan een kudde schapen zonder herder en zonder hond?

Of moeten we dat comfortabele vachtje eindelijk ook maar eens een keertje af durven leggen?

10.5.11

Bluf

Dus dan weet je het vast:
houd je maar vast voor wat komen gaat,
al heeft het geen zin,
want ik blaas je toch omver,

mee in de stroom van overrompeling,
over loskomende bodems
sleur ik jouw ooit rotsvaste vertrouwen;
ik had je nog zo gewaarschuwd

maar jij onderschatte de kracht,
je weet toch,
ik zei je toch,
ja, niet dan,
wat dacht je dan?
komt-ie dan,
ik zeg het je! jajajaja!
(ik zei nog zo)
dat het mannetje er staat
en in alle luidruchtigheid
niet luisteren kan,
verzonken in zijn eigen draaikolk.

4.5.11

Multitalige alliteraties - een wetenschappelijke exploratie

Deel 1 - De Discipline der Biologie
Schijtende Schapen
Shitting Sheep
Scheissende Schafe
Merde-Moutons

30.4.11

Patternalization

Patterns seem to emerge everywhere in nature:
the repetition of elements and structures,
building upon their selves in structural repetitions,
creates arrangement and order,
regularity in shape.

Nature seems to self-organize,
be it "living" or "non-living" material.
The creation of patterns:
it's fundamentally structured in us.
 

Then, is it strange
that we see patterns everywhere?
That we imagine structures and schemes
to fit the world in our pockets?

18.4.11

jacq zal er ook wel naar uitkijken

Het duurt niet lang meer!
Nu zijn ze nog gehuld in een extra hesje,
onzeker als ze zijn - want je weet maar nooit
of een briesje de temperatuur zal doen dalen.

Maar straks verdwijnt die laag stof
en verschijnt daaronder een steelse diepte:
je blik wordt zonder waarschuwing vastgepind
op een ogenschijnlijk oneindige liefdeskloof.

Waar de zachte huid begint,
om buiten jouw blikveld bevallig af te ronden,
tekent zich een subtiele lijn af

waarover jouw vinger in gedachten al afdaalt:
oh, buk nog iets dieper door de knieën,
gun ons een steels verblijf in dat décolleté!

Zachtjes komt een zweetdruppel op,
rolt weldadig naar waar jouw fantasie zich al bevindt:
over een zacht gebruind heuvellandschap
naar een warme vallei van verleiding.





O, iedereen wordt zowaar poëet
van dat onverbiddelijke bouwvakkersdécolleté!

8.4.11

De Binnenbloem

Van onder wordt zij bijgesneden
"om maar goed te kunnen drinken".

Wat zij wellicht niet beseft
is het naderend einde
zonder verlossing.

Geen hommel, geen bij
kan bij haar welluidende lonken
van vruchtbaar nageslacht:
zij staat binnen, voor onze ogen
dient zij tot genot.

Of misschien realiseerde zij zich dit al lang?
Dat haar bestaan zinloos is voor haar zelf,
maar slechts anderen dient.

Dus zij bloeit open op haar mooist,
geeft zich helemaal,
en sterft weg onder ondankbare blikken.

(Geplukt om niet geplukt te worden.)

5.4.11

Quotationerig

Bij deze een mooie regel uit het mij verder onbekende en toevallig tekstgewijs tegengekomen nummer 'The Beat' van Lucky Fonz III:

"how to wipe out my trail without losing my track"

Ik kon die niet voor mij laten vervliegen, dus bij deze is die hier opgeslagen. Hopelijk mag dat.

4.4.11

Spellingscontrole Verward-mij

En mat
Het woord
Word niet -doen

ik controleer mijn eigen hoofdlettergeBruik wel

Kan ik geven
Oot aap Noor mis
ik jou ook

En maat-regelen
die de vrijheid belemmeren
die zetten wij vrij
van drukfouten

verzet: denkwerk

Wist je dat...

...deze zin ooit geen werkwoord had?

...de donkere kant van de maan behoorlijk wordt overschat?

...eindrijm heel abominabel, heel affreus kan zijn?

30.3.11

LINES

To get back to the identity-crisis in a more explicitly connected narrative:

The dualities presented in the previous post are quite shallow: this (of course!) is done on purpose, as the goal was to sketch a first model to get a grip on the reality of identifying, memory, reflection and relating.

The first critique to this approach would be: to start sketching from an oppositional model, would that not lead to a more reductive perspective on reality than we might actually be aiming for? Yes, I'd say. Yes, indeed. But then again: is there another way to start an orientation, nuancing the start in retrospect only? I could argue for that, yet I am not sure.

The only thing I still am sure of, is that the matter of creating a strong personal perspective on who one is (developing one's individual narrative) runs parallel to the danger of shutting oneself off from possible relationships with other narratives. The openness -so sought after, so needed- gets reduced, the process of creation becomes focused on deletion.

Reducing what is other to a reality definitively closed off from one's own is an effect of an identity-process concerned with strong and transparent narratives that can be grasped with one click of the tongue. It is the easy living.

It is the decadence dance. It leads to confusion


between

us.

27.2.11

DOTS

identity = self-conscious memory

self-consciousness = to relate

relating = creating

memory = remembered moments

connecting = uniting

uniting = unifying

unifying = altering

altering = deleting

deleting = creating

relating = reducing

identifying = reducing reality


(Questions/remarks:

"remembered moments": available from one source (the self) OR recreated in environmental proximities?
the self: identity? vicious circles?

the creation of identity: a reducing/deleting of reality?
or a perspective?
or both?

"reality": a human concept?
human: fictionalizing itself out of reality?

memory: reflection?)

15.2.11

Westerse Wijsheden deel 1


"Als je moe bent, krijg je meestal ook slaap."


Met dank aan mijn wijze wederhelft.

14.2.11

God Bewijs

Het is altijd teleurstellend een groot kritisch denker op het einde van zijn of haar leven toch een overstap te zien maken naar een geloof in iets goddelijks. Menigmaal komt het voor dat zo'n ouwe zich steeds verwoeder gaat afvragen of er geen sluitende bewijzen zijn voor iets. Het heeft denk ik iets met angst te maken. Voor de dood of zo.

...oké, laten we daar niet lichtzinnig over doen. Maar kritisch blijven: altijd. Daarom bij deze voor eens en voor altijd een uitsluitsel voor al die slappelingen en leugenachtige zelfbedriegers. Een geloof in een God zou niets voorstellen als je die God zou kunnen begrijpen. Want wat stelt zo'n oppermachtige God dan nog voor, als je die met je ietemieterige mensenbreintje kunt bevatten en beredeneren? "O, maar God schiep ons toch naar zijn evenbeeld?" Sorry, dat citaat komt niet uit een geautoriseerde bron, noch is het overtuigend, dus dat nemen we mooi niet mee in ons uitsluitsel. Een kritisch denker die een heel leven heeft beredeneerd dat het zinloos is om met een Godsbegrip te werken, simpelweg omdat het niet werkbaar is voor de menselijke toestand, heeft het tot dan toe goed begrepen. "God" is als concept per definitie niet in te passen in menselijke redeneringen, logica, begrip etc.: het ontstijgt, overkoepelt, ontvlucht eraan.

Maar dan komt iemand leunend op de rand van het sterfbed opeens met een redenering waarin onomstotelijk vaststaat dat God toch bestaat! Wat gebeurt er hier? Een staat van dementie, me dunkt. Menig persoon geeft zich hier aan over en wordt vol vreugde opgenomen in het leger van onverdroten voortmarcherende Godbedruipers. Diezelfde Godlikkers zien even door de vingers dat het dan gaat om een redenering waarin God wordt "bewezen" door Die in te kapselen in een menselijke redenering: louter logica, droogte, orde. Geen alomvattende afspiegeling van de werkelijkheid dus. Want wat is de werkelijkheid? "O, maar die kan alleen God kennen, daar zijn wij als mensen ontoereikend voor." Zie hier de hubris, de cirkelredenering waarvoor men zichzelf blind maakt. Snap jij 'm?

Er is maar één conclusie: als je echt in een God zou willen geloven, als je daar echt recht aan zou willen doen, moet je toegeven dat je niet weet of zoiets wel bestaat, en meer nog: dat het buiten jouw belevingswereld staat, omdat je een mens bent. Je hebt niets aan het concept binnen het vormen van je wereld; het leidt alleen maar tot misvattingen en onenigheid, vertroebeling van het menselijk begrippenapparaat en ga zo maar door.

QED

30.1.11

De Modekoning Spreekt

Kleding moet samengaan met de zijnstoestand: je kunt een prachtig ding aan hebben en daar blij mee of trots op zijn; als het niet past bij hoe je jezelf waardeert, komt het niet uit de verf:
je forceert een voordracht.
Bij onze net wat oudere medemens bijvoorbeeld -midlife-crisis of niet- zie je ook vaak dat ze zich in tienermode hullen of hijsen:
een dubbele beweging,
een zelfontkenning van de eigen zijnstoestand.
Net zoals het zichzelf aanmeten van een hippe outfit: men voelt zich daarin veilig want geaccepteerd door (ondergedoken in eigenlijk) de verlangde massale elite
(meer massa zorgt voor meer aantrekkingskracht).
Een zelfontkenning van een zijnstoestand van angst.

Om te strooien met kernwoorden waaruit je je eigen narratief kunt peuren:

fysieke uitstraling, gemoedsgedreven oprechtheid
of (toch): oprechte gemoedsgedrevenheid?

Transparant ik-beeld. Jaja. Maar hoe? Knutselen: lijmen, knippen plakken, beentje spalken na valpartij: een tijdelijke oplossing, maar wel noodzakelijk. Groeien, vergroeien. Oei oei.

15.1.11

the thrill has gone...weird

"One of these days the world will blow up."
What is "these" in this context?
"A day will come to end all days."
The end of the cycles we know?
Does the concept of day cease to exist
when lapses of time take different forms?
When lapses of time take different forms...
what does that mean?
Does it mean, perhaps, something
about my brain?
About it making up weird sentences?
What defines a sentence?
Can I sentence you to wordliness,
to worldliness, to the world as your prison,
to openness to the world as your duty,
sentenced to it by your birth?
Knights of the Moral Table?
Where are you? I sense you.
Do not hide.
I go,
searching you now.