ik houd zoveel van je
zie, ik wou 't je zeggen
maar ik kon het niet zeggen
want al wat ik zei was niets dat jou deed voelen wat ik voel
zie, ik houd zoveel van je
en dat blijf ik zeggen zoals ik het voel
maar misschien richt ik mezelf te gronde
al kan zo'n uitgeleide geen kwaad
want zie, ik houd zoveel van je dat de hemel verdwijnt
en er alleen grond overblijft om mijn hoofd in te steken
moet ik dan toch de rest van mijn leven gaan wroeten?
ik kan best tevreden zijn als onaf mens,
klaar om voor anderen te graven en bouwen
maar zie, ik houd zoveel van je
en als ik in je ogen kijk, zie ik wat ik mis
ik zou het je zo graag zeggen
nog eens, net als toen je mij omhelsde
en toen het leven mooi was en zonnestraalde
maar zie, ik kan je niet langer omhelzen zonder stortbuien
en grijze, grijze dagen
die als loden schoenen in mijn schoot liggen
maar zie, ik houd zoveel van je
dat ook die nieuwe omhelzing mij mooier toeschijnt dan geen omhelzing
zie, ik houd zoveel van je
zoveel houd ik van je
dat ik niet weet waar ik het leven moet vinden
nu jij mij er vrij in gevangen zet,
met mijn zelfgesmeden boeien
maar zie, ik houd zóveel van je
dat ik nog wel móet leven.
maar jij bent mijn leven
dus waar is dat houden dan?
waar is nu mijn houvast?
nu ik nog van je houd?
en om je ben?
en leef? en geef?
zie dan, ik houd zoveel van je
zoveel houd ik van je,
dat moet je zien,
en ergens zie je het ook maar zie ik jou niet meer
en zie, zoveel houd ik van je
dat ik niet meer kan zien, wil zien
als ik dat niet kan zien: jou, dichtbij tegen mij aan
onverwijld, onverpoosd en zo onveraf als onveraf maar zijn kan
zie, ik houd zoveel van je
dat ik woordenboeken ga herschrijven
omdat ik van je houd
en het nog niet goed kan zeggen
want ik wil dat je me hoort of hoorde wat ik zeg
of hoort wat ik zei
zie, je was en bent mijn liefde en mijn leven
en wat heb ik nu dan nog te geven behalve dat?
ik heb het toch al vergeven,
zoveel als ik van je houd.
ik wilde het je voor altijd zeggen
maar het lijkt dat ik dat niet kan.
dus schijn ik nu mij op jou
en zal altijd van je blijven houden
zo ver als de straal moet reizen om een straal te zijn
zo ver als ik moet gaan om te kunnen blijven houden
wat ik had, opdat ik niet volledig teniet word gedaan.
want wat ik wat was dat, zie, ik houd van je
ik houd van je ik houd van je ik houd van je
1 comment:
Door andere ogen.
Je hebt me de wereld door andere ogen laten zien.
Wakker geschud.
Opnieuw leren lezen,
anders leren kijken.
Ik ga je missen.
je zakdoeken,
je boterham met hagelslag,
je gekookt ei,
je glimlach,
je hand op mijn billen,
de stapeltjes boeken,
je oprechtheid, echtheid, eerlijkheid.
Ik zal met andere oren luisteren naar José de Castro, Steve Vai en Emil van Steenwijk.
Ik zal mijn spelling beter controleren en wanneer ik iets lees zal ik nauwkeuriger zijn.
Ik zal altijd van je houden.
Toch is het voor nu beter ieder onze eigen weg te gaan. Dat moet je geloven en beloven dat je altijd blijft vasthouden aan je idealen, ook al lijkt dat soms een onmogelijk karwei.
Maak ruimte om te groeien en te zijn.
Gooi je vizieren open en timmer niet alles dicht binnen je starre freem.
Geniet wat meer en maak het jezelf niet zo godvergeten ondraaglijk.
Post a Comment