brug > man?

Weer iets opgedaan: 'zelfbewust' >Engels> 'cocksure'.
Is dit woord obscuur?
Of is het gemeen goed?
Haantjesgedrag?
Historische maat staven?

Hop!

Zouden sprinkhanen eenzelfde
adrenalinedistribueersysteem hebben als wij?
Stel je voor: je hebt van die gigantische
achterpoten, die jeuken om gebruikt te worden.
Je zet af en schiet door de lucht.
Midden in je suizende vlucht knal je
pontificaal op een dikke zwabberende grasstengel.
Maar dankzij je stevige exoskelet wordt het
een mooie buiteling naar beneden en
beland je uiteindelijk weer in een hernieuwde startpositie.
Als sprinkhanen daarin zijn zoals wij,
dan giert de adrenaline non-stop door hun leden!

Wat is "sprinkhaan" ook alweer in het Engels?
Opzoeken...o ja, grasshopper. Prachtig woord.

A Sitting Duck

this seat is taken hostage

by my ASS

Or ass the seat taken me hostage?

Am I more than a seated ass?
Are my memories of movement FALSE?
I think not, therefore I move my bowels: living proof.

shoot your questions

I will happily deny them

Perk en paal: de avonturen van Juultje Staal

Om tussen al het geraaskal door ook nog lekker achteroverleunbaar leesvoer te bieden, volgt hier een kort onverbonden verhaal dat ingaat op de psyche van de dichter volgens John Stuart Mill - op meer of mindere mate.

"Van op het moment dat zij haar kroontjespen in het papier drukte met een weloverwogen vastbesloten beweging beginnend ergens tussen haar sleutelbeen en schouderblad, vloeide er een stroom woorden die haar innerlijk rijkelijk met beeldspraak overspoelde. Kwam nu dan deze beeldspraak voort uit haar innerlijk, ja, wás het daadwerkelijk haar innerlijk, of greep haar innerlijk nu juist naar beelden van buiten om in woorden gevangen te kunnen worden? Ze overpeinsde dit een wijle, en passeerde daarbij de traditionele idee dat dit in essentie het onderscheid zou zijn tussen literatuur en filosofie, tussen wetenschap en kunst: dat kunst een culturele vorm aangrijpt en uitbuit om op indirecte wijze te verwijzen naar een mogelijke onderliggende kern van waarheid, waar de wetenschap ten doel heeft deze kern onomwonden te vangen, vast te leggen en onweerlegbaar bloot te stellen aan de reflecterende buitenwereld.
                Welnu, zoals gezegd: zij was dit stadium van haar overpeinzingen met gezwinde spoed gepasseerd, daar zij ogenblikkelijk vanuit haar scherpe innerlijke vermogen doorzag dat deze tweedeling berustte op valse aannames. Ten eerste was het zo dat de ware kunst niet houdt van tierelantijntjes: alle schoonheid van haar poëzie was een directe weergave van de innerlijke constatering. Er kwam geen omhaal aan te pas, de woorden waren de bloesem en het fruit, de bladeren en de takken, de stam van wortels die niet konden bestaan zonder precies die stam. Ten tweede was de wetenschap net zo goed gebonden aan standplaatsgebondenheid, in historie, in taal, in overtuiging, in directe omgeving en opvoeding, in specifieke educatie en in de onontkoombare eigen fysieke ervaring en daaruit voortkomende persoonlijke interpretatiedrift. Het heruitvinden, schoonspoelen of ontwijken van de algemene taal bleef daarom een onmogelijk streven. Een mooi ideaal, wellicht, dat al tot veel had geleid buiten de immer aanwezige zelfontkenning. Maar desalniettemin een schijnspel.
                Welaan, zoals eerder gezegd: zij was dit stadium al ruimschoots gepasseerd en had inmiddels haar mantel omgegespt om naar buiten te gaan, klaar voor een wandeling om haar bevindingen aan directe prikkelingen te toetsen. Zij had nog maar net een geschoeide voet buiten de deur en op de straatstenen geplaatst, toen zij ternauwernood ontkwam aan een schampere kennismaking met een voorbijrazende bromfiets. 'Roekeloos en rakelings liggen dicht bij elkaar,' bedacht zij zich terwijl zij zich met gezwinde kwartslag links langs de huizen zo ver mogelijk van de wegelijkse drukte probeerde te houden in haar beweging naar rustiger wandeloorden. 'Maar dat is iets wat misschien meer met deze tijdsgeest dan met een vóórtdurende waarheid te maken heeft - en reden te meer voor mij om te besluiten me met onomwonden tred naar andere perken te begeven.'
                En aldus deed zij: met ferme stappen verplaatste zij zich naar een ander tijdperk, waarin men gewoon voet op de weg kan zetten zonder gewezen te worden op het grensgebied van de stoeprand en het territorium van gemotoriseerd zwerfverkeer. In dit moment, nu, haar heden, waar zij hoort, bedenkt zij in de tegenwoordige tijd en zonder zwemen van vertekenende nostalgie. Zij bedenkt en verstrekt haar zinnen aan een voortdurende poëtische waarheid die niet struikelt over stoepranden en andere opgeworpen belemmerinkjes. Zij schrijft en is gebleven in het gedachtegoed. Wij herdenken haar, overdenken de woorden. En zij spreekt ons aan: 'Niemand kon vermoeden / of bevroeden / hoe, wat een grote stap leek, / toch een kleine bleek: / om welgesteld en ongeremd buiten oevers te treden / die, opgelegd door de tijd van tijdigheid, / niet anders dan eisen waren van een imperialistisch gezinde gedachte / die dóórleefde in de toekomst / waartoe ik nu spreek vanuit een langduriger verleden.'
                Overkoepelend zit zij aan haar schrijftafel en weet zich in alle rust te herinneren hoe zij ooit deelnam aan misleide toekomstperspectieven. Zij doopt haar gekroonde pen en schrijft zich te buiten terwijl aan de andere kant van het raam de bloemperken vrolijk met haar mee, in en om haar voetsporen heen, buiten hun oevers treden."

Dijkdoorbraak - Nederpop

er zit teveel melk in een pak
er zit te veel melk in een pak
er zit teveel melk in mijn pak
ik ben niet gemaakt voor 1L
snappen ze dat dan niet
snappen ze dat dan niet godverdomme
maak het kleiner en houdbaarder
eeuwig vers en behapbaar
natuurlijkvriendelijk, duurzaam en altijd beschikbaar
er zit te veel melk in dat pak godverdomme
ik verzuip erin
want ik kocht het niet om erin te zwemmen
ik kan er niet in zwemmen
slechts mondjesmaat tot mij nemen
teveel.
melk.