What I would say to yet another being claiming power over others:
"Houba houba! You're pounding your chest like some ape-man trying to convince his own soul of its overruling strength and right to oppress the other. Look at how ridiculous you are! You're acting like the big testicles of a stupid lion only wanting to spread the sperm. You cannot think clearly and can thereby not conceive other beings like yourself as beings with the same rights of existence. If I could, I would suck all the testosteron out of your blood and spit it into the depths of hell with disgust. Maybe what then remains of you would be something more resembling a fellow human being. You stupid piece of shit, can't you see what miserable place your kind of behaviour has turned the earth into? Oh, just fuck off and leave us all alone. Please!"
...or something like that.
goddamnit
24.9.09
23.9.09
Nieuwsflash
Je bent niet van porselein.
Misschien heeft je moeder je dit nog ooit wijs weten te maken, maar dan wordt het nu toch echt hoog tijd om ook te ontdekken dat je moeder niet altijd gelijk heeft, laat staan het laatste woord.
Dat je niet van porselein bent, heeft enkele gevolgen:
1
Je breekt niet in duizend stukjes als iemand er even iets uit schreeuwt dat om schreeuwen vraagt. Dus alsjeblieft, bij heftige emoties hoort heftige muziek. En als je geen heftige emoties kent, ben je maar half mens.
2
Je kunt stuiteren. Dat betekent dat je van mening kunt veranderen, klappen kunt absorberen en het niet erg vindt om een andere richting te verkennen als die op je pad komt.
3
Als je een andere stuiterbal tegenkomt die jou een andere richting op wil duwen, blijf je ook gewoon heel flexibel. Je begint niet met scherven te gooien als ware je een primitief oorlogstuig. Waarom niet? Omdat je geen scherven hebt. Je absorbeert andere richtingen en trekt er je eigen plan uit. Als iemand eens flink tegen je aan stuitert, is dat niet kwaad bedoeld. Die ander weet heus wel dat je niet kunt breken, ook als je dat zelf niet weet. Je weet zelf trouwens toch ook heel goed dat een stuiterbal pas interessant wordt als de stuiteropeenvolgingen complexer worden?
4
Een stuiterbal is een skepticus. Dat betekent dat je overal tegenaan stuitert om te kijken of het wel bestaat. En als je niet kunt stuiteren, verwerp je het bestaan gewoon. Als je er immers niet tegen kunt stuiteren, heeft het voor jou geen functie, en kun je zonder problemen het bestaan ontkennen. Mocht je er op een later stadium toch tegenaan kunnen stuiteren, dan zul je er van hartelust op los stuiteren. Uiteindelijk wil je namelijk de ware aard van alles blootleggen. Een ware skepticus is namelijk de meest fundamentele idealist.
Ergo, je bent niet van porselein.
Je bent een stuiterbal.
Q.E.D.
En nou stuiteren!
(Voor skeptici: Deze bewijsvoering is geheel opgesteld volgens Euclides' Geometrische Vorming.)
Misschien heeft je moeder je dit nog ooit wijs weten te maken, maar dan wordt het nu toch echt hoog tijd om ook te ontdekken dat je moeder niet altijd gelijk heeft, laat staan het laatste woord.
Dat je niet van porselein bent, heeft enkele gevolgen:
1
Je breekt niet in duizend stukjes als iemand er even iets uit schreeuwt dat om schreeuwen vraagt. Dus alsjeblieft, bij heftige emoties hoort heftige muziek. En als je geen heftige emoties kent, ben je maar half mens.
2
Je kunt stuiteren. Dat betekent dat je van mening kunt veranderen, klappen kunt absorberen en het niet erg vindt om een andere richting te verkennen als die op je pad komt.
3
Als je een andere stuiterbal tegenkomt die jou een andere richting op wil duwen, blijf je ook gewoon heel flexibel. Je begint niet met scherven te gooien als ware je een primitief oorlogstuig. Waarom niet? Omdat je geen scherven hebt. Je absorbeert andere richtingen en trekt er je eigen plan uit. Als iemand eens flink tegen je aan stuitert, is dat niet kwaad bedoeld. Die ander weet heus wel dat je niet kunt breken, ook als je dat zelf niet weet. Je weet zelf trouwens toch ook heel goed dat een stuiterbal pas interessant wordt als de stuiteropeenvolgingen complexer worden?
4
Een stuiterbal is een skepticus. Dat betekent dat je overal tegenaan stuitert om te kijken of het wel bestaat. En als je niet kunt stuiteren, verwerp je het bestaan gewoon. Als je er immers niet tegen kunt stuiteren, heeft het voor jou geen functie, en kun je zonder problemen het bestaan ontkennen. Mocht je er op een later stadium toch tegenaan kunnen stuiteren, dan zul je er van hartelust op los stuiteren. Uiteindelijk wil je namelijk de ware aard van alles blootleggen. Een ware skepticus is namelijk de meest fundamentele idealist.
Ergo, je bent niet van porselein.
Je bent een stuiterbal.
Q.E.D.
En nou stuiteren!
(Voor skeptici: Deze bewijsvoering is geheel opgesteld volgens Euclides' Geometrische Vorming.)
15.9.09
what poem?
'tis with these wondering charms
of wuthering blossoms
eventually raising a brow
of what all of this means
if not for poems of lingering length
I'd awake of fullest strength
Speak! Speak to me of Virtue
and behold! The name is gone
and replaced by none other
but the very essence of my sad
oh! my eye keeps on lurking
another way
I hide and sleep in bushes so sincere
they would be mere bushes no more
and speak to me of rhyme
I can't spell Just
(the way it must)
I shall now leave
and go on to beheeve
another word my dictionary
as of yet has not revealed
of wuthering blossoms
eventually raising a brow
of what all of this means
if not for poems of lingering length
I'd awake of fullest strength
Speak! Speak to me of Virtue
and behold! The name is gone
and replaced by none other
but the very essence of my sad
oh! my eye keeps on lurking
another way
I hide and sleep in bushes so sincere
they would be mere bushes no more
and speak to me of rhyme
I can't spell Just
(the way it must)
I shall now leave
and go on to beheeve
another word my dictionary
as of yet has not revealed
14.9.09
Sp1noza2 - Dual1sme
Een verzet tegen (cartesiaans) dualisme houdt in dat je geen onderscheid wilt maken tussen lichaam en geest in die zin dat je ze als twee verschillende werelden zou beschouwen die binnen de mens wel op een bepaalde manier met elkaar verbonden zijn. Spinoza wil dit dualisme wegredeneren door één oneindige wereld te scheppen waarbínnen alle eindige dingen ontstaan en vergaan. Het geestelijke (bij Spinoza het intellect genoemd) mag dan wel een aparte notie zijn, maar ontstijgt op geen enkele manier die ene oneindige substantie waar'in' alles zich bevindt. Wat Spinoza hier doet, is het vervangen van het ene dualisme door een ander (wellicht verfijnder en minder primitief gedacht) dualisme: het onderscheid tussen al het eindige en dat oneindige. Weliswaar kun je bij hem het ene niet zonder het andere denken, omdat het eindige een noodzakelijke eigenschap is van het oneindige en het oneindige de noodzakelijke grond is van het bestaan van al het eindige, maar toch blijft het erop neer komen dat Spinoza een artificiële "oneindigheid" in het leven heeft geroepen om al het eindige met meer contrast te kunnen definiëren. Ik ben nog niet tevreden.
11.9.09
Sp1noza
Je kunt stellen dat mensen dingen naar hun eigen inborst benoemen: al snel wordt iets algemeen vies of lelijk, en is het niet meer alleen ons eigen perspectief dat die adjectieven toedeelt. Maar waarom zou je dat ook niet voor veel meer dingen kunnen stellen? Waarom is iets zwakker wanneer het niet noodzakelijk moet bestaan maar ook niet kan bestaan? Iets dat noodzakelijk altijd moet bestaan en dus oneindig is lijkt bij Spinoza een absolute voorkeur te hebben. Het is dan ook de basis van zijn filosofie en volgens hem het beginpunt van de reconstructie van de wereld (uitlopend in de analyse van het menselijk denken). Spinoza bouwt een wiskundig bouwwerk om aan te tonen dat die ene, oneindige substantie (zij het God of Natuur) een onontkoombaar begrip is voor elke wereldbeschouwing. Oneindigheid is alleen net zozeer deel van het welles-nietes spel als mooi tegenover lelijk. Met dat verschil dat we alleen eindigheid kennen en ervaren, en dat er voor een idee van oneindigheid in den beginne uit ons voorstellingsvermogen geput moet worden. Spinoza had een groot voorstellingsvermogen, dat is in ieder geval de eerste en zeer positieve conclusie die we mogen trekken. Meer zullen er vast en zeker volgen.
Subscribe to:
Posts (Atom)