de Echt

Dromen zijn uiteindelijk ook niets meer dan
zinnespeelsels, onzinnig spel van verwarring,
onbelangrijk herstel van chaos,
schepping van nieuwe nietsen,
verlaten van harde paden,
doorkruisen van opgeworpen landschappen,
bezielde spinsels van hersenactiviteit,
zonder realiteit,
behalve de zin ervan,
maar wat IS de zin ervan?

Is het een 'inzwevend kameren', een eigen orde,
met een open deur, wanneer je wakker wordt?
Eet je wel genoeg, of is het net teveel,
slik je alles door, of spaar je,
voor die brok in je keel? Die je niet wilt,
niet kunt voelen, voordat het te laat is.

Schrijven op de automatische piloot en daarna
de logica van de woorden,
het betekenen van de flarden aan elkaar rijgen,
een ketting maken uit niets dan kralen zonder snoer.
Losse verbanden die nadien zijn gelegd,
maar wel fossiliseren in je hoofd:
neem het niet te licht, want dan zweef je weg
van je huwelijk met de aarde.

klets is ook praat

Een mooi leven voor even,
dat is als je droomt en wakker blijkt te zijn,
maar al snel door de slaap overmand wordt.

Overmand worden, dat is echt een negatieve uitspraak volgens mij. Zou er niet ook een uitspraak als 'overvrouwd worden' moeten bestaan? Als je wordt overmand door emoties, betekent dat dat je ze niet meer de baas bent: de emoties nemen de leiding. Meestal betekent dat niet dat je onbeheersbaar vrolijk wordt. Omdat er in het werkwoord zelf al sprake is van een culturele lading van de sekse, kan het werkwoord geen neutrale betekenis hebben. Het geeft een onvrijwillige overmacht aan, en macht is cultureel bepaald dan weer iets typisch mannelijks. Frappant dat 'overmand worden door' meestal in een context van emotionaliteit gebruikt wordt: emoties worden traditioneel toch als een vrouwelijk domein gezien. Dus als een persoon overmand wordt door emoties, betekent dat dat de emoties je even te machtig worden: de persoon wordt intern verscheurd door de mannelijke en vrouwelijke kant.

…zulke analyses komen dus voort uit traditionele psychologisering. Het levert niets anders op dan nietszeggende, onverduidelijkende en clichématige kletspraat. Het hele man-vrouw onderscheid zoals dat zo vaak wordt gemaakt en toegepast op allerlei domeinen, is één van de hardnekkigste en verwarrendste verzinsels sinds het idee van een God die ons heeft ontworpen naar Zijn of Haar evenbeeld. Al onze gedachtes zijn ontstaan door culturele ontwikkelingen, en cultuur is op haar beurt weer ontstaan door ons denken. Net zoals de kip en het ei op hetzelfde neerkomen, is er geen definitief cultureel verschil aan te wijzen tussen mannen en vrouwen. Culturen veranderen, en Hillary Clinton zou best eens president kunnen worden…waarmee ik maar wil zeggen: al zijn vrouwen en mannen definitief anders, we weten nog steeds niet waar het 'm precies in zit als we de complexiteit van het menselijke gedrag en cultuurgoed gaan analyseren.

Als je wordt overvrouwd,
val je dan gewoon,
in het niets,
omdat het niet bestaat,
en je jezelf verliest in betekenisloosheid?

Als iets niet bestaat, en je stelt het je toch voor, bestaat het dan? Natuurlijk bestaat het dan, maar wat als je je niets voor kunt stellen bij je voorstel(ling)? Ik kan me niet voorstellen wat overvrouwd worden zou moeten of kunnen betekenen. Ik heb zojuist een leeg concept geschapen, kan dat? Maar het heeft wel een geschiedenis, een oorsprong. Alles heeft een context. Iets dat zonder context is, is alles. Dus alles is zonder context? Hèhè, wat een flauw spel met taal, laten we er maar een .

Cuckoo!

Het was vanochtend een ware revelatie: heeft iemand ooit beseft dat de trein een grote kinderboerderij herbergt? Vlak voordat mijn trein zich naar station Tilburg begon te manoeuvreren, zag, of liever hoorde, ik het licht. De eerste schommeling van de trein bij de wisseling van spoor veroorzaakte een gebalk dat mijn gewaarwordingen nieuw leven inblies: er was een ezel aan boord. Het prachtige klaaglijke geluid werd al snel ondersteund door een stelletje morrende kippen dat aan hun ochtendritueel begon. Van het één kwam het ander, en al snel werden er meer dieren wakker terwijl de trein zich in alle bochten wrong en kronkelde om het juiste spoor te bereiken. Het gewaggel van een groepje ganzen nam vorm voor mijn geestesoog toen ik ze vanuit de gang achter mij aan hun ochtendwandeling hoorde beginnen. Langzaam naderden we ons einddoel; ergens verderop in de trein hoorde ik nog een paar varkens welluidend maar beleefd brommen, maar een laatste knor en toen klonk dan toch het felle eindsignaal.

…jammer dat ik dan bij aankomst op mijn woonadres in Tilburg niets anders aantref dan een toilet dat onverstoorbaar bezig is met het blank zetten van het omliggende tegelterritorium. Leuke huisgenoten heb je dan, laten niets aan de fantasie over.

Zwart

De verleiding, het verleiden, laat ik me er maar niet toe verleiden om erover te schrijven, hoewel de verleiding zo nu en dan wel heel groot is. Heb je dat nooit, dat je van de daken schreeuwt dat je…heb je ooit überhaupt wel eens écht op een dak gestaan? Nee? Zou je dan misschien van een dak willen schreeuwen? Waarom? Je weet dan toch helemaal niet wat het staan op een dak voor een mogelijk toevoegende sensatie aan het schreeuwen biedt? Je kunt je er alleen wel iets bij voorstellen. Welnu, die voorstelling is fout. Als je op een dak staat te schreeuwen, bereik je heus niet de hele wereld. Zelfs als je besluit om dan ook meteen maar te springen (dat krijg je als je te hoge verwachtingen hebt van het schreeuwen van daken en het op het moment zelf maar vies tegen vindt vallen), bereik je niet de hele wereld. Je komt wel dichter tot de aarde. Je bereikt de grond van je bestaan, maar wel de eindhalte ervan. Je slaat een paar stappen over door meteen maar je individualiteit op te geven en terug te vervliegen tot stuurloz(er)e massa. Waarom worden teksten soms zo zwart? Komt het door de letters, die volgens de traditie gevormd zouden moeten worden uit zwarte drukinkt? Hoe meer je schrijft, hoe zwarter het zootje wordt. Vroeger was het de kunst om je tekst luchtig te laten eindigen door net een laatste regel op een nieuwe bladzijde te plaatsen: dan hield je nog zo'n mooi blank stuk papier over, een lichtend vlak dat ervoor zorgt dat je ogen opgelucht ademhalen. Tegenwoordig heb je helaas vaak geen bladzijdes meer in je hand, maar nog slechts een voortdurend zoemend beeldscherm voor je neus. Gelukkig kun je zo'n beeldscherm ook uitzetten. Maar ja, dan zit je wel weer tegen een zwart scherm aan te kijken, daar word je ook niet vrolijker van. Advies: gebruik een mooie lap wit papier om je monitor mee af te kunnen dekken.

Of ga lekker de frisse buitenlucht in.
Weg van de verstikkende atmosfeer van het niet-aflatende binnen.
Binnenvetter, eter, dwangmatig neurotiserend staarder naar je ik,
en steeds maar denken: was ik daar al niet eerder geweest?
Maar ik wed, ja, ik durf te wedden,
dat je dat roodborstje op de hoek nog nooit in de ogen hebt gekeken.

beschaving
bijschaving
schaafsel
verlies
hervinding
herneming
oppakken
afpakken
veroveren
hebzucht
beschaving

Het Ideaal (5*Affligem is niet minder waar)

Omdat er niets anders is in het leven,
dan datgene wat je ervan maakt.
En omdat je niets anders maakt,
dan dat wat anderen je schenken.
En omdat anderen je niets anders schenken,
dan dat wat jij voor hen maakt (bent).
Omdat je afhankelijk bent van hen,
omdat zij afhankelijk zijn van jou.
En daar kun je mee leven, niet omdat je moet,
maar omdat je daarvan houdt.
Je leeft iemand anders om jezelf te zijn.