Kleding moet samengaan met de zijnstoestand: je kunt een prachtig ding aan hebben en daar blij mee of trots op zijn; als het niet past bij hoe je jezelf waardeert, komt het niet uit de verf:
je forceert een voordracht.
Bij onze net wat oudere medemens bijvoorbeeld -midlife-crisis of niet- zie je ook vaak dat ze zich in tienermode hullen of hijsen:
een dubbele beweging,
een zelfontkenning van de eigen zijnstoestand.
Net zoals het zichzelf aanmeten van een hippe outfit: men voelt zich daarin veilig want geaccepteerd door (ondergedoken in eigenlijk) de verlangde massale elite
(meer massa zorgt voor meer aantrekkingskracht).
Een zelfontkenning van een zijnstoestand van angst.
Om te strooien met kernwoorden waaruit je je eigen narratief kunt peuren:
fysieke uitstraling, gemoedsgedreven oprechtheid
of (toch): oprechte gemoedsgedrevenheid?
Transparant ik-beeld. Jaja. Maar hoe? Knutselen: lijmen, knippen plakken, beentje spalken na valpartij: een tijdelijke oplossing, maar wel noodzakelijk. Groeien, vergroeien. Oei oei.
1 comment:
soms is het voor jezelf beter om je anders te presenteren dan je gevoel je ingeeft en kan dan zelfs tot nieuwe inzichten leiden. het gros om je heen trekt zich niks aan van je transparantie want ze kijken naar het oppervlak
Post a Comment