-{ kleine epische proporties }-
Hoe je geraakt kunt worden door iets dat niet buiten je ligt.
Het is meer een sluimering waaruit je ontwaakt,
of juist een roes waar je in belandt.
Meer een helderheid die jou verliet,
of juist een vertroebeling die je gelaten ondergaat.
Meer nog dan jezelf is het de hele wereld,
die verandert en met jou in andere tinten oplicht.
Moeilijk te vatten, zeker als je er middenin zit
en alles vertekend is door de tijd.
Bedtijd, dat is het punt waarop je gaat slapen,
of jezelf verliest in een slapeloos dromen
waar je soms niet meer uitkomt,
maar morgen toch echt wel.
Want morgen zie ik Jou,
en kan ik mijn armen sluiten, om Jou heen,
en buiten mijn armen sluiten, dat waar ik toch ook wel van houd.
31.8.07
27.8.07
Soms - vaak - teveel
Opdat ik het niet vergeet - een les voor mezelf. Herinner en leer.
Soms zeg je dingen die je helemaal niet hoeft te zeggen. Liever nog, had je ze maar nooit gezegd, want de woorden waren niet alleen volstrekt nutteloos, ze deden nog pijn ook. En wie de bal gooit, moet hem maar leren te vangen als 'ie terugkaatst, dat is niet meer dan terecht. Door een stomme opeenvolging van misverstanden begrijp je soms dingen anders dan ze begrepen dienen te worden. En als dat nu iets te maken had met het begrijpen van de wereld, het universum, menselijke moraliteit, of welke andere niet-communicerende begrippen dan ook, dan was het je nog vergeven. Maar als je zaken anders opvat die helder aan je voorgelegd worden, simpelweg doordat je meer met jezelf bezig bent op het moment van voorlegging, en daardoor de woorden uit hun verband rukt…oké, ook dan nog is er niets aan de hand. Maar als je dan niet twee keer na gaat denken wanneer je het voorgelegde maar vreemd, ongepast en onlogisch vindt klinken, begeef je je in gevaarlijk gebied. Vraag dan toch gewoon of je het juist hebt begrepen, vraag om herhaling van de vraag, en ga niet als een kip zonder kop in op de voorgelegde vraag zoals jij die zo vreemd hebt begrepen, kwijl niet over je schoenen van onbegrip voor de ander, want je kent die ander langer dan vandaag en weet ergens in je achterlijke achterhoofd toch wel dat het niet zo bedoeld kan zijn. Leer beter te luisteren en gedraag je eens minder als een lompe tactloze boerelul.
Soms zeg je dingen die je helemaal niet hoeft te zeggen. Liever nog, had je ze maar nooit gezegd, want de woorden waren niet alleen volstrekt nutteloos, ze deden nog pijn ook. En wie de bal gooit, moet hem maar leren te vangen als 'ie terugkaatst, dat is niet meer dan terecht. Door een stomme opeenvolging van misverstanden begrijp je soms dingen anders dan ze begrepen dienen te worden. En als dat nu iets te maken had met het begrijpen van de wereld, het universum, menselijke moraliteit, of welke andere niet-communicerende begrippen dan ook, dan was het je nog vergeven. Maar als je zaken anders opvat die helder aan je voorgelegd worden, simpelweg doordat je meer met jezelf bezig bent op het moment van voorlegging, en daardoor de woorden uit hun verband rukt…oké, ook dan nog is er niets aan de hand. Maar als je dan niet twee keer na gaat denken wanneer je het voorgelegde maar vreemd, ongepast en onlogisch vindt klinken, begeef je je in gevaarlijk gebied. Vraag dan toch gewoon of je het juist hebt begrepen, vraag om herhaling van de vraag, en ga niet als een kip zonder kop in op de voorgelegde vraag zoals jij die zo vreemd hebt begrepen, kwijl niet over je schoenen van onbegrip voor de ander, want je kent die ander langer dan vandaag en weet ergens in je achterlijke achterhoofd toch wel dat het niet zo bedoeld kan zijn. Leer beter te luisteren en gedraag je eens minder als een lompe tactloze boerelul.
22.8.07
Subscribe to:
Posts (Atom)