Adviesorganen

Er zijn van die mensen die heel gelikt en geslepen met zalvende stem verkondigen dat kwaad eigenlijk zo kwaad nog niet is. Immers: zonder kwaad geen goed. Hoe beredeneren zij dit nou? Laten we het vergelijken met zwart en wit. Dat zijn twee tegengestelden: zwart is voor ons het allerdonkerst, wit het allerlichtst. Maar hoe kunnen wij wit kennen? Niet als er geen donker zou bestaan. Ook het zwart kunnen wij slechts als het allerdonkerst kennen door het af te zetten tegen datgene wat niet enkel donker is. Klinkt allemaal ontzettend verleidelijk logisch. Zo ontzettend vanzelfsprekend logisch dat er van die mensen zijn die de vergelijking met zwart en wit op een voetstuk plaatsen en er van alles mee uitvreten. Zo zou kwaad niet kunnen bestaan zonder goed. Waarom? Nou...vergelijking...blablabla. Zwart-wit denken valt ons ten deel. Willen we dat? Neen. Dus wat doen we? We vernietigen het. Als volgt. We hebben geen weet van het hypothetisch bestaan van kwaad an sich. Noch van goed in haar puurste vorm. Dat zijn allemaal fabeltjes, niet zelden afkomstig van religieuze kwakzalverij.

Oké, lijkt me duidelijk, einde verhaal? Neen. Er is nog iets veel ergers dan deze onlogisch beredeneerde nonsens. Als je zegt dat kwaad zo slecht nog niet is, of ook maar een beetje een noodzakelijk onderdeel van de wereld (voor balans enzo), streef je niet meer naar een juist ideaal. Je klopt vergoelijkend de imperfectie op de schouders en eet gewetensussend een hapje mee met onrecht. Je bent een mens zonder volledige moraal. Toegeven aan zwart-wit denken leidt tot willekeurig en ongeleid gedrag: je gedraagt je nergens meer echt naar. Je moet genuanceerd denken (er is geen ene en andere zijde van de medaille, we hebben het hier over een godverdommes complexe werkelijkheid!!!). Uit dit genuanceerd denken volgt dat je alleen maar zo ongenuanceerd mogelijk je allerstinkendste best kunt en mag doen voor alles. Dit met lullige argumenten willen weerleggen is je gedragen als een slappe zak. Dan heb je geen kloten. Luister naar je kloten man! Alhoewel, kloten zijn ook niet altijd de meest verantwoorde raadgevers. En daarbij behoren ze niet tot de adviesorganen die elk menselijk lichaam bevat. In het volgende stuk: je beste adviesorganen.

Een andere half

Mijn helft voor altijd

Een altijddurend geheel,
en altijd wordt alleen maar meer.