Soms is het zinloos om een zin als zin te lezen, maar moet je haar woord voor woord ontleden om de zin te snappen. De vraag is dan of je er zin in hebt dat te doen. Dat hangt er dan weer vanaf of de zin het waard is: heeft het zin gehad voor je? Helaas weet je dat pas na je bezinning. Sommige zinnen zijn gewoon onzinnig en om die reden ondoorgrondelijk. Dan lijken ze diepzinnig, en na nadere bestudering blijken het ondoordachte verzinsels die jou overuren laten maken met het zoeken naar de zin erin. En als er geen zin in een zin blijkt te liggen, wat houd je dan verdulleme nog over? Je wordt er soms gewoon onzindelijk van, en denkt dan meteen ook maar: ik heb er schijt aan.
…soms ook echter, maakt een zin je woordeloos. Sprakeloos word je ervan, als een zin je de woorden uit de mond neemt. Dat is ook helemaal niet erg, want de zin heeft al voor je gesproken. Schaam je vooral niet, geniet ervan. Woordeloosheid is een gelukzalig bestolen worden, omdat niemand iets van je afneemt. N.B.: Laat ze de woorden niet in je mond leggen, want dat voegt niets toe. Spreek niet met dubbele tong.
In den beginne was er het Woord, maar op woorden kun je niet bouwen. Mét woorden wel. Woorden werken, naar zinnen toe, ze zijn altijd gezind, zij het goed -of slecht.
3 comments:
ben je bang om met dubbele tong te spreken? Citeren ook wel, als ik t niet misbegrijp. Citaten zijn nou juist korte, krachtige verhelderingen van een basis van een gedachtengoed. Goed, een eerste sprakeloos zijn, kan dan toch juist leiden tot een verdere ontwikkeling van taalkundige uitbreiding?
Om even wat minder zwaar op de hand te eindigen, maar met het woord dat aan de basis ligt:
stel nu dat je geboren wordt zonder armen en een overdaad aan hormonenproductie?
met dank aan eric schreurs
Nou, broeder anonymous, citeren is niet hetzelfde als wat ik bedoel. Als je je iets in de mond laat leggen, heb je het zelf nog niet verwerkt en spreek je niet helemaal namens jezelf. Een citaat wend je aan om je eigen standpunt te ondersteunen, die mening deel ik met je. Sprakeloos zijn kan dan weer veroorzaakt worden doordat je het gevoel hebt dat iemand rechtstreeks uit jouw gedachten citeert. Dat kan inspirerend werken, maar het sprakeloos zijn op het moment zelf is gewoon een mooie gewaarwording.
Schreursiaans: dan wordt zinnelijkheid een ontzettende frustratie, maar ik denk dat voldoende hormonen ervoor kunnen zorgen dat elk zuchtje wind een bevredigende uitwerking kan hebben. Lekker lui leventje heb je dan toch? Wel een beetje lastig in het openbaar. Teken er een strip van zou ik zeggen.
Wat een zinderend stuk. HB
Post a Comment