Mijn tas zegt de hele weg terug "wat doe ik nog extra"
Het piept in het ritme van mijn pas als last op mijn linkerschouder, het sijpelt mijn hoofd binnen - maar wie houd ik voor de gek? de woorden kwamen uit mijn hoofd - ik gaf ze aan de piepende schouderband om mij tergend gezelschap te houden in de maat van mijn pas en van mijn uitpuilende gezicht.
Of om mij duidelijkheid te bieden? Wat doe ik niet? Wat ben ik niet? Leg ik het bij mij neer? Waar blijf ik met mijn wederzijdsheid? Waarom heb ik een tong als ik haar amper roer? Om te praten? Om wat te zeggen? Als ik blijf en niet wacht, waar wacht ik dan op? Als ik niet mag wachten maar moet blijven, wat betekent dit dan? Mag ik smeken op mijn knieën? Moet ik buigen met de wind? Waait de wind of ligt zij? Moet ik een storm van liefde ontketenen? Kan, o mag ik overal tegelijk zijn?
No comments:
Post a Comment