blokblok

Na driehonderd kilometer, niks af.



Maar ik herneem mijn zinnen zoals ik die van anderen herneem,
en schrijf verwoed lege pagina's vol pogingen
(leeg leeg leeg)
Ik zou gaten moeten boren
- in mijn muur, die niet van mij is
- in structuur, door mij afwezig aangelegd
  en om mij heen
  als verstikkend web vang ik mijzelf,
  maar waar is verdomme die spin

een ik heeft slechts zichzelf te verdommen
(dit is geen slimme woordspeling meer)
mijn missie is ten einde
ik moet nu hoognodig beginnen
want: er staat hier teveel ik
ik moet naar buiten gaan, binnenkort
EN HOPELIJK DUURT DAT BUITEN LANG
(ik sluit mij uit, kapitaliseer mij, kostenplaatje?)
(ik haat het woord ik nu)

Nu: kort en intensief binnen
laat alles tegelijk beginnen met
ontrafelen en vlechten
een strijd moet een slag worden: geen remise maar slagvaardigheid.
nu ik nog