3.2.12

citateretoe

Fictie? Reflectie? Zinloze onderverdelingsneigingen? Citaten uit een roman:

"Aan alle kanten rondom hem was het ego bezig zich in mechanische termen te herconcipiëren, maar overal liep het uit de hand. Dat ego praatte voortdurend over zichzelf, roerde nauwelijks een ander onderwerp aan. Er was een industrie van controleurs verrezen - medicijnmannen die als taak hadden het werk van de toch al medicijnmannige artsenstand te doen toenemen en er de gaten van op te vullen - voor het behandelen van de gedragsproblemen van het ego. Die industrie hanteerde als basismethode vooral de herdefinitie. Gebrek aan geluk werd omgedoopt tot lichamelijke ongezondheid, wanhoop tot een juiste stand van de ruggengraat. Geluk werd beter voedsel, een verstandiger oriëntering van het meubilair en een betere ademtechniek. Geluk werd egoïsme. Het stuurloze ego kreeg te horen dat het zijn eigen stuurmechanisme was en het ontwortelde ego diende in zichzelf te wortelen - terwijl het gewoon moest blijven doorbetalen aan de nieuwe gidsen, de cartografen van de [verikte wereld].
(...)
Ondanks al het gebeuzel, alle diagnoses en alle nieuwe bewustzijnstoestanden waren de krachtigste uitingen van dat nieuwe, veelvuldig geduide nationale ego volstrekt onduidelijk. Want het werkelijke probleem was niet de schade aan de machine, maar die aan het hunkerende hart, waarvan de taal verloren ging. Overmatige hartschade, daar ging het om, en niet om spiertonus, voedsel, feng-shui of karma, niet om goddeloosheid of God. Wat de mens tot gekwordens toe opfokte was de overmaat niet aan gemak maar aan gefrustreerde, verijdelde verwachtingen.
(...)
...een cruciale, genegeerde, onbeantwoorde en misschien onbeantwoordbare vraag, dezelfde luide, levensverbrijzelende vraag als hij zichzelf net had gesteld: is dat nou het leven? Is dat verdorie álles? Is dat alles? De mensen werden wakker en beseften dat hun leven niet van hen was. Hun lichaam hoorde hun niet toe, en niemands lichaam hoorde iemand toe.

Uit: Salman Rushdie, Woede, Uitgeverij Contact, pp 180, 181, 182

No comments: