Citatentijd

Omdat Milan Kundera zich mooi aan de woorden wijdt, hierbij een paar passages:

"De opbloei van de wetenschappen dreef de mens in de kokers van de gespecialiseerde disciplines. Hoe verder hij voortgang boekte in zijn weten, des te meer hij het geheel van de wereld en van zichzelf uit het oog verloor, zodat hij zo verzonk in dat wat Heidegger, leerling van Husserl, in een mooie en bijna magische formule de 'vergetelheid van het zijn' noemde." -p.9

"De mens wenst zich een wereld waarin het goed en het kwaad duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn, want in hem huist het ingeschapen en ontembare verlangen te oordelen alvorens te begrijpen. Op dat verlangen zijn alle religies en ideologieën gebaseerd. Deze kunnen zich niet met de roman verzoenen als ze de relatieve en ondubbelzinnige taal ervan niet vertalen in hun apodictische en dogmatische theorieën. Ze willen dat er iemand gelijk heeft. (...)
In dat 'of dit-of dat' is het onvermogen begrepen om de essentiële relativiteit van de menselijke dingen te verdragen, het onvermogen om de afwezigheid van de Opperrechter onder ogen te zien. Vanwege dit onvermogen is de wijsheid van de roman (de wijsheid van de onzekerheid) moeilijk te accepteren en te begrijpen." -p.12

"In de verveling van de dagelijkse sleur winnen de dromen en dagdromen aan belang. De verloren oneindigheid van de buitenwereld wordt vervangen door de oneindigheid van de ziel. De grote illusie van de onvervangbare uniciteit van het individu, een van de mooiste Europese illusies, ontluikt." -p.13

Allen van de eerste pagina's uit De kunst van de roman van Milan Kundera, een verzameling interessante en prikkelende essays. Geprikkeld? Gaat dat lezen, dit is nog maar het topje! (en we weten allemaal dat topjes er zijn om uit te trekken)