De exclusief inclusieve "of"
...en daarom moeten er lijnen getrokken worden, lijnen tussen het één en het ander. Een verbinding van zus met zo. Twee gedachtes die hetzelfde betekenen. Een brug tussen literatuur en filosofie, tussen natuurkunde en psychologie, tussen schilderkunst en autorijlessen.
Waarom? Om te filteren. Om alles niet steeds te herhalen en daarmee te verdwalen in een labyrint van herformuleringen. Herformuleringen gepresenteerd als onderlinge onenigheden en twistgesprekken. Alles veroorzaakt door onbegrip. Onbegrip veroorzaakt door een gebrek aan overzicht. Geen klaarte, geen open helderheid van zaken. (we laten onwil er even buiten) Er wordt teveel gezegd, en daarom komt er alleen maar meer bij. Wordt er echt iets opgelost? Laten we dingen tegen elkaar wegstrepen. Franz zegt:
"De onderwerpen zijn ontelbaar, want je kunt in deze wereld over alles een verhandeling schrijven. De volgeschreven vellen papier stapelen zich op in archieven die troostelozer zijn dan kerkhoven omdat niemand ze betreedt, zelfs niet op Allerzielen. De cultuur verdwijnt in de geproduceerde hoeveelheid, onder een lawine van letters, in de waanzin van kwantiteit." *
-Minder woorden voor meer: mensen willen vaak met een uitputtende hoeveelheid woorden één ding onomstotelijk zeggen. Ik zou graag met een onuitgeputte, leesvrijheid veroorzakende kleine woordenstroom heel veel mogelijke dingen zegbaar laten zijn. Ik hoop dat mijn aanstaande verhaal er eentje zal zijn van zo'n schoonheid. Het duurt een jaar naar leesbaarheid.
*Milan Kundera, De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, Houten/Baarn, Uitgeverij Agathon/Ambo, 1988, p.123
No comments:
Post a Comment