Overdenk, Vier:
Twee geboden
die uiteenvallen in hetzelfde.
Is het immers niet het doordrongen zijn van een aanstormend besef, het je opwarmend doorleefd voelen met een wereld die zich uitvouwt van binnenin naar buiten je?
Liggen deze twee niet verstrengeld in elkaars armen, als onafscheidelijke geliefden die vol onbegrip wegkwijnen wanneer zij bruut, ondoordacht en onbekommerd uit elkaar worden getrokken?
Doormidden gescheurd, een breuklijn
waar mensen aanspoelen op een onbewoonbaar eiland
met in de verte
hoop
op hereniging
met de wereld
die doorleefd is van elkaar.
Wanneer zij elkaar raken
en onafscheidelijk blijken te zijn;
nooit verdwenen geweest:
dat besef, die viering, die vreugde.
No comments:
Post a Comment