Een paradox ontstaat wanneer een mens zich over een dynamische situatie buigt en die in theorie probeert te vangen: het dynamische stagneert (en hoe we ook ons best doen, we lijken de oorspronkelijke situatie niet meer adequaat en probleemloos te kunnen representeren, hoe makkelijk die ook lijkt).
In quantummechanica lijkt men ondervonden te hebben dat bij de observatie van een situatie die observatie zelf een invloed blijkt te hebben: de observatie wordt een onderdeel van de situatie: de situatie is, geobserveerd, een andere situatie geworden. Objectiviteit in meetresultaten blijkt (hier) principieel niet mogelijk. Het dynamische stagneert (in onze aanwezigheid). (Onze reflectie op de situatie loopt vooruit op de uitkomst, legt haar vast: hypotheses bewerkstelligen de onvrijheid van de menselijke toekomst. Reflectie is toekomstgericht. De wereld is maakbaar.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment