weten en willen

Fascisme zit in de kleinste hoek, in de onopvallendste beweging en in de onschuldigste motieven. Het zoeken naar een waarheid, eentje die overeenkomt met de werkelijkheid, vloeit meestal over in een poging de wereld om zich heen te begrijpen met behoud van de persoonlijke achtergrond: iedereen is nu eenmaal op een bepaalde manier de wereld in geworpen: standplaatsgebondenheid, zelfs al is de standplaats in beweging. 'De wereld willen begrijpen' vloeit dan samen met 'zoeken naar een waarheid', zodanig dat de twee niet meer nauwkeurig uit elkaar gehouden worden. De kiem van elk mogelijk fascisme is ermee gezaaid. Wat is dit fascisme? Het is niet per sé van oorsprong Italiaans, net zomin als een Scandinaviër die het eigen ras puur en sterk wil houden zich daadwerkelijk beroept op historische gegevens. Zo'n persoon is een volgroeide, perfecte fascist. De gevaarlijkste in haar soort. Hij heeft zich toegelegd op het uitzoeken van díé gegevens die zijn theorie en overtuiging ondersteunen, en hier een complex netwerk van geknoopt waar anderen in verstrikt kunnen raken die niet zien wat er aan de hand is. Gegevens omtrent bloedlijnen, isolatie van de buitenwereld en dergelijke worden sterk uitgewerkt. Wat ontbreekt, is de nuancering met historische feiten omtrent rooftochten over de hele wereld voor zelfbehoud, voortplanting middels 'vrouwelijke buit' etc. De fascist construeert zoals het hem uitkomt, en noemt dit 'waarheid'. Politieke partijen komen ook zo naar buiten met hun partijprogramma's. Zij zijn fascistisch. Media eisen dit van politici. Journalisten zijn fascisten. Men wil niet weten, men wíl slechts. Helaas is dit niet altijd willens en wetens: men is zich lang niet altijd bewust van dit eigen fascisme, en dat is wat het zo gevaarlijk maakt: fascisme zit in de onschuldigst ogende handeling.