Ooit het Financieel Dagblad gelezen? In eerste instantie begreep ik niet zo goed wat er aan de hand was. Kon ik me niet concentreren tijdens het lezen? Begreep ik de redeneringen niet, was dit te ver boven mijn intellectuele pet? Want wat ik las vond ik allemaal maar bevreemdend en onlogisch klinken. Na een poosje begon het tot me door te dringen dat het perspectief van deze krant wellicht wat eenzijdig zou kunnen zijn. Overmatige blootstelling aan beursnoteringen had misschien wat dwarsverbindingen in de hersenen van de journalisten en redactie afgekneld. Het perspectief op het nieuws van de dag kleurde zich eenzijdiger dan ik had kunnen inschatten bij het openslaan van een 'krant'. Wereldvreemdheid vermengde zich zodanig ingenieus met objectief gepresenteerde meningsvorming omtrent gebeurtenissen en ontwikkelingen dat ik er draaierig van werd.
De wereldvreemdheid gepresenteerd in het Financieel Dagblad komt volgens mij voort uit een veelvoorkomende misvatting: dat datgene wat veel macht uitoefent in en op de wereld ook het meest objectieve en wereldse perspectief biedt. Dat als je die bepaalde lijn volgt in je denken, je het helderst in de wereld staat. Beursnoteringen, als summum van het kapitalistisch ideaal van velen, oefenen veel macht uit op het wel en wee van ondernemingen over de hele wereld. Aandeelhouders hebben een macht over dingen die ze niet vanuit hun eigen bestaan kunnen rechtvaardigen. Deze macht is namelijk op niets anders gebaseerd dan het machtsprincipe zelf: opkoping, investering, beoordeling en winstlust. Wát er feitelijk gebeurt achter de aandelenhandel (de inbreuk op andermans levens zonder enige betrokkenheid), dat is waar de macht strandt en zich daadwerkelijk manifesteert. Dát is de wereld. Voor de wereld is geen interesse als je vanuit beursnoteringen redeneert. Je draait je rug naar de wereld.
En als je nu gaat zeggen dat het toch maar mooi is hoe de wereld draait en dat die cijferneukende mensen wel mooi bepalen hoe de wereld ervoor staat en dus wel degelijk heel erg in de wereld staan en blablabla, denk dan nog eens na. Dictators genoeg die een heel land beheersen en dus een groot oppervlak van de wereld naar hun hand zetten. Kim Jong Il kan zomaar bepalen hoe vrouwen zich op straat en op de werkvloer moeten vertonen, gebaseerd op zijn eigen vrouwbeeld. En hoewel hij dus bepaalt wat er in dat opzicht gebeurt, laten we eerlijk zijn: die uitgevoerde ideeën zijn echt compleet van de wereld.
Dictators kunnen ontwikkelingen afdwingen, maar nooit bepalen hoe de wereld er écht uitziet. Kim Jong Il kan de vrouwen niet dwingen het eens te zijn met hoe ze zich moeten kleden. Beursnoteringen zullen nooit een opinie rechtvaardigen. Opinievorming op basis van beursnoteringen levert een ridicule krant op.
(Maar leiden bestuurlijke functies en de eisen die ze stellen aan de betrokkenen niet noodzakelijkerwijs tot een zekere wereldvreemdheid? Barack Obama kan zich niet meer ín de wereld begeven als president; zijn werk bestaat uit het filteren van alle gekleurde informatie die hij doelgericht toegeschoven krijgt. Hij haalt het niet meer zelf uit de wereld, want hij wordt omringd door een gigantisch netwerk van lobbyisten en andere opinievormende 'informatieverstrekking'. De kwaliteit van zijn presidentschap hangt af van zijn herinneringen aan mogelijke momenten in zijn vroegere leven. Momenten waarop hij in contact stond met de wereld en haar zélf aan kon voelen. Zo werd tijdens het voorzitterschap van Agnes Kant van de SP duidelijk dat ze met al haar gestudeerde informatieverwerving absoluut niet geschikt was om een partij te leiden die probeert dicht op de wereld te blijven. Haar denkstappen bleken té misvormd door haar achtergrond en aldus compleet van de wereld.)
De wereldvreemdheid gepresenteerd in het Financieel Dagblad komt volgens mij voort uit een veelvoorkomende misvatting: dat datgene wat veel macht uitoefent in en op de wereld ook het meest objectieve en wereldse perspectief biedt. Dat als je die bepaalde lijn volgt in je denken, je het helderst in de wereld staat. Beursnoteringen, als summum van het kapitalistisch ideaal van velen, oefenen veel macht uit op het wel en wee van ondernemingen over de hele wereld. Aandeelhouders hebben een macht over dingen die ze niet vanuit hun eigen bestaan kunnen rechtvaardigen. Deze macht is namelijk op niets anders gebaseerd dan het machtsprincipe zelf: opkoping, investering, beoordeling en winstlust. Wát er feitelijk gebeurt achter de aandelenhandel (de inbreuk op andermans levens zonder enige betrokkenheid), dat is waar de macht strandt en zich daadwerkelijk manifesteert. Dát is de wereld. Voor de wereld is geen interesse als je vanuit beursnoteringen redeneert. Je draait je rug naar de wereld.
En als je nu gaat zeggen dat het toch maar mooi is hoe de wereld draait en dat die cijferneukende mensen wel mooi bepalen hoe de wereld ervoor staat en dus wel degelijk heel erg in de wereld staan en blablabla, denk dan nog eens na. Dictators genoeg die een heel land beheersen en dus een groot oppervlak van de wereld naar hun hand zetten. Kim Jong Il kan zomaar bepalen hoe vrouwen zich op straat en op de werkvloer moeten vertonen, gebaseerd op zijn eigen vrouwbeeld. En hoewel hij dus bepaalt wat er in dat opzicht gebeurt, laten we eerlijk zijn: die uitgevoerde ideeën zijn echt compleet van de wereld.
Dictators kunnen ontwikkelingen afdwingen, maar nooit bepalen hoe de wereld er écht uitziet. Kim Jong Il kan de vrouwen niet dwingen het eens te zijn met hoe ze zich moeten kleden. Beursnoteringen zullen nooit een opinie rechtvaardigen. Opinievorming op basis van beursnoteringen levert een ridicule krant op.
(Maar leiden bestuurlijke functies en de eisen die ze stellen aan de betrokkenen niet noodzakelijkerwijs tot een zekere wereldvreemdheid? Barack Obama kan zich niet meer ín de wereld begeven als president; zijn werk bestaat uit het filteren van alle gekleurde informatie die hij doelgericht toegeschoven krijgt. Hij haalt het niet meer zelf uit de wereld, want hij wordt omringd door een gigantisch netwerk van lobbyisten en andere opinievormende 'informatieverstrekking'. De kwaliteit van zijn presidentschap hangt af van zijn herinneringen aan mogelijke momenten in zijn vroegere leven. Momenten waarop hij in contact stond met de wereld en haar zélf aan kon voelen. Zo werd tijdens het voorzitterschap van Agnes Kant van de SP duidelijk dat ze met al haar gestudeerde informatieverwerving absoluut niet geschikt was om een partij te leiden die probeert dicht op de wereld te blijven. Haar denkstappen bleken té misvormd door haar achtergrond en aldus compleet van de wereld.)
No comments:
Post a Comment