ver weg van alle rumoer dat leven is
bleek ook leven te zijn, stil, knagend
prooiloerend, navelplukkend, denkend over snaarentropie
zelfverslindend in een gouden kooi, aangesloten op het riool
zo eindigend, alsnog, in eigen verongelijk
weggedreven van de straten, nagistend toch tot elkaar gekomen
23.1.21
de gekooide kat en de open zee
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment