De stilte steekt melancholiek de kop uit het zand
en reikt eens omhoog naar de sterrenhemel
tussen herinneringen aan zwarte gal blinken lichtpuntjes
van ver komt het streven tot toenadering
en bereikt ons gedoofdtoch hebben wij elkaar gehoord
wij zijn elkaars gedachten geworden
jij gaf en ik nam op
en om uit te stralen dat jij bestond
zie ik je branden met ogen toe
No comments:
Post a Comment