een onbeschreven blad

Lang geleden schreven mensen op papier dat nu nog bewaard wordt in rollen of gebundeld in vellen tegen een rug die gebogen en stijf van het recht staan tegelijk is. Waarom schrijf ik dit? Het kost toch geen papier dus het kan geen kwaad. Het zuigt wel energie van de lezer, die er te laat achter komt dat dit nergens heen gaat, en zijn of haar frustratie hieromtrent binnen een onbepaald tijdsbestek op iets anders zal botvieren. Mijn welgemeende excuses aan dat andere iets. Zo gaan die dingen dus.