De eerste,
oké, de eerste twee,
maar de eerste keer dat
(en definitief de laatste)
de stap gezet wordt
van complete eigenheid
naar een stukje verlies
of aanwinst? -zo voelt het niet
een oneigenheid in het eigen lichaam.
Dat is wat het is.
En ben ik nu (dan)
niet meer ik?
Of moet ik gewoon zeggen:
ik heb twee gaatjes,
en die gaan mooi gevuld worden.
En dan zijn ze er niet meer.
Jaja.
Dit was Bart.
Over en uit,
tot het volgende bericht.
No comments:
Post a Comment