zinnen zwart van woorden
vullen pagina's wit van vezels
de nuancering zit ergens in het midden
ergens heb ik dit vaker gehoord
al te vaak gesproken over
zinnen en woorden, worden en zijn?
toch blijft het als een onuitputtelijke ziektekiem in mijn hoofd
en blijf ik oogsten wat overal ontkiemt
zijn er dingen die niet vaak genoeg gezegd kunnen worden?
over het onnodige van ellende?
over de ziekte in ons eigen systeem?
over het doorbreken van gewoontes?
over (luister, vul zelf maar in)?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment