horizon

 

 

het zachte roze
bevolkt met in slaap gesuste schapenkuddes
boven de bolle toppen van een boomgrens

 

is niet
de staat van het land

 

 

wat we wél kunnen

ieder voor zich

is dat anders

maar toch

hetzelfde

niemand voor zich

ieder vanuit zelf

vooruit, vloek

op alles en iedereen

geef dan jezelf een schop

en ga, knuffel elke idioot, desnoods dood

Want in elk van ons schuilt een goede en slechte idioot en banaal kwaad is niet minder erg - vrij naar Dostojevski's meanderende werk en Hannah Arendt.

wie ben ik

Hallo, mijn naam is Bart.

Ik leef op van vogeltjes in de tuin, het spel tussen bladeren, zon en wind, een lieve blik.

Ik houd van mijn werk, heb het idee zinvol bezig te zijn, probeer los te laten dat ik hiervoor Grote Veranderingen moet bewerkstelligen. Ook hierin probeer ik het kleine te eren, al gaat dat al een stuk moeilijker.

Ik lees graag, als ik de rust vind, kan prima alleen zijn maar geniet van de warmte van fijne mensen om me heen.

Ik bezoek graag kleine concerten, waarbij de interactie tussen podium en publiek nog écht kan bestaan, en ga daarnaast ook graag in het donker van een bioscoopzaal zitten om me te laten overspoelen en meeslepen.

Eten is een blijvend avontuur van ontdekking en genot.

Mijn zoon groeit op, is bijna een tiener. Ik doe mijn best als vader, ik maak me zorgen, voel me trots, verwonderd, onzeker en vaak verrast.

Dit jaar word ik opnieuw vader. Spannend, bijzonder, ik denk dat ik er klaar voor ben om me hierdoor te laten overvallen en mee te gaan op de golven.

Ik vind langzaam mijn weg in het leven.

En als alles kapot gaat, als de pleuris uitbreekt en niks meer zo zal zijn als het was, als de orde van alledag een verre droom gaat worden, als we in een diep zwart gat van overleven en crisis worden gegooid door onszelf, plaatselijk, landelijk, wereldwijd, ook dan ben ik daar mentaal klaar voor.

Wist je dat ezels sterven van pijn?

+ =

 Ik zou een waardeloze wiskundige zijn. Mijn berekeningen betreden al snel het rijk van de fictie.

muur + muur = huis

muur + mens = thuis

niemand begint op 0

 

 

zolang ik op de 1 begin, hoef ik niet op mijn tellen te letten

read, watch, think

(copied from a neat review on IMDB)




Everyone is a storyteller in their own way. Some use the big screen, others a book or a painter's canvas, but most of us tell stories to ourselves. In 1967, acclaimed literary theorist Professor Frank Kermode published a seminal book called The Sense of an Ending: Studies in the Theory of Fiction. He argued that we all internally write the fictions of our lives into a coherent pattern so things appear to have a logical beginning, a middle and an ending. We do this for one simple reason: to make it possible to "coexist with temporal chaos" and to "humanise the common death". This philosophical insight inspired the 2011 Julian Barnes novel of the same name that is now adapted in the film The Sense of an Ending (2017). Joining these dots help (sic) us to understand what this film is about.

zonder titel

 Zij identificeerde zich met verschillende persoonlijke voornaamwoorden.

A new hit, coming soon!

 

 

Coming soon: a new single, destined to become a hit!!!!!

 From The Artist Who Brought You The Instant Evergreen

"It is not a sin to hurt your mother"

 

(click here for a rare stripped-down snippet of that classic to refresh your memory)

intermittent fasting

 Wat is fundamentele twijfel?

Bijvoorbeeld dat je niet eens weet wat, en hoe, je moet schrijven.

Als ik het dan maar laat, zou het schrijven uit mijn leven kunnen verdwijnen.

Het is dan niet meer fundamenteel in mijn bestaan.

Dat scheelt weer.

Een twijfel minder.

Maar nog steeds geen zekerheid. Zekerheid krijg je niet door twijfel te elimineren.

Zekerheid is de vijand en onze verre geliefde. We mogen haar alleen abstract omarmen.

Wee hij die haar meent te kunnen betasten. De afgrond nadert.

Nee, het is een dans.

Ons spierstelsel is antagonistisch. Denk daaraan en zwalk rustig verder.

Dingen komen vast en gaan los. Als je klem zit, weet dan dat niks ooit echt stil kan staan.

Heb je een kompas nodig?

Wat kan een kompas zijn?

Je moet je eigen noorden kennen.

DU

 leven is brood en spelen

balarts

Hij plaatste zijn hand.

De blik hing afwezig ergens tussen desinteresse en weerzin.

Het afwenden ervan was een blijk van beleefdheid of goede wil, of van allebei een beetje.

Laat ik het zo zeggen: hij wilde meewerken, maar leek niet zo goed te weten waaraan, en of het nuttig was. Maar de handeling was nu eenmaal onderdeel van de onuitgesproken verwachtingen behorende bij de beroepspraktijk.

Er kwam geen duidelijkheid. De handschoen werd in de ring geworpen, de hand was vrij om de lunch op te pakken.

"Sorry dat dit zo net voor uw lunch moest gebeuren."

"Geen probleem, mijn eetlust was toch al eerder deze ochtend verdwenen."

En, na een lichte aarzeling:

"En het hoort per slot van rekening bij mijn werk?"

Ik had daar niet op willen staan, het had voor mij niet gehoeven, maar dit achteraf nog uiten leek me niet gewenst.

De uitgang was de tweede deur links.

Quote

 Quoting from a guitar column about intonation:

"And remember, if the grass seems greener on the other side, water your own lawn."

waarheidsgericht draaien: nuance

Op zoek naar een weg, draai ik richting waar ik meen dat licht is. Omdat dingen genuanceerd, complex en meerzijdig zijn, kunnen woorden alle kanten op stuiteren op zoek naar gemeenschappelijk begrip. Dat betekent niet dat er gelogen of ontdoken wordt. Alles doe ik oprecht. Toch krijg ik steeds vaker om me heen het verwijt of de opmerking dat ik draai, verdraai, bijstel, afwijk van wat ik beweerde. De substantie blijft gelijk, voor mij, maar luisteren is opnieuw evalueren en je positie opnieuw formuleren. Ik wil ook blijven vasthouden aan wat ik voel, zolang ik meen dit terecht en gegrond te voelen. Dus dan zal ik niet inbinden omdat dat logischer zou klinken. Toch zou ik dan draaien, kronkelen, manipuleren zelfs. Ik zie dan geen uitweg meer, als dat mijn lot en veroordeling is: ik kan alleen nog ontsnappen richting de politiek. Daar kan ik ten volste draaien, net zolang tot hetgeen gehoord moet worden, goed gehoord wordt. Net zolang tot ik het idee heb dat er actief geluisterd wordt. Dat ik mijn verantwoordelijkheid ten volste heb genomen.

 

I am to be trusted
we are to be trusted
this is to be continued
this has to be continued

somewhere else
in a galaxy infinitely close by (like, here)
puppets marching
a show
dancing
us, watching

everything is distant to the observer
we, observed, are things
no one
is ever only the one thing

observers are things
but only in our mind

things exist within us
outside, only everything is

we cannot
observe everything

we only try
to observe all things

we fantasize
about the everything
we are

circle, circle, dot

my words are honest representations of trying

Lentigo Solaris

 

De vlek nam zijn hele gezicht over

Hij werd de zon, de zon een vlek in een gezicht

Zo stierf hij nooit, dacht hij kwaadaardig

afstel is de dood

 

iets in jezelf raakt steeds verloren
je loopt buiten en kijkt hoe gebouwen afsteken
tegen de allesomgrijzende lucht
je passeert een haag waarin plastic lint eeuwig sterft

je stelde uit naar buiten te gaan
nu loop je daar
overal dwalen mensen
dingen vreten je op
mensen blijven ver weg
je versnelt je pas, naar binnen toe

je keert terug in je hok
je schrijft erover, even
je mist de mensen, buiten
de mensen in je hoofd

dan toch iets over c?

 

Kaderen, altijd omkaderen. We hebben een schema, om ons vrij te voelen gaan we in een restaurantje zitten tussen anderen die zich willen losweken, eventjes maar, niet te lang hè, want het moet wel comfortabel blijven. We kopen dingetjes, laten ons bedienen, zijn lief en vriendelijk, gaan weer verder, laten iedereen ploeteren, en dan wordt het toch te druk in ons hoofd. Snel naar de mindfoolness, om ons hoofd leeg te maken! Van 18.00 tot 19.15, plus vijf minuten extra om rustig een gratis koekje met thee na te kunnen kletsen, allemaal tegen kost en tijdelijke inwoning. Vlug, door naar het volgende ding om de dag af te ronden. Heb je dat al gedaan? Nee? Echt doen, hoor. Lijstjes, vol hoofd, o, echt, nog zes dagen tot de volgende hoofdleegmaak, hoe houd ik dat vol? Beetje wijn? Beetje buiten schaatsen, dure koffie van lief lachende mensen die ploeteren om hun hippe plek af te kunnen betalen aan de gemeente of een smerige speculant? En nu? Filmpje? En toen, en toen, toen was het stil. Konden we nergens heen. Dingen gingen dicht. We moesten rusten. Fijn! Virus tegen de waanzin! De lucht werd schoner, onze longen voller. Maar zo makkelijk kom je er niet vanaf hè. We bouwden voort op ons fundament. Beetje verzetten die muurtjes, dan kan alles gewoon door, beetje meer binnenshuis, beetje meer scherm, maar gewoon hetzelfde. Cursusjes eenzaamheid verdrijven. En het werd enger. Want er kwamen juist meer hokjes bij. Bosbadderen: je mag niet zomaar gaan wandelen en dan stilstaan hè. Nee, want als je stilstaat en om je heen kijkt, de aarde ruikt, de lucht proeft, dat soort dingen, dan moet je wel eerst even een gids aanschieten om dat te kunnen. Tussen 11.45 en 12.00 verzamelen, dan tot 14.55 relaxen, even niks, en dan mag je het nog 40 minuten zelf proberen. Daarna 20 minuten uitleg over je verbetermogelijkheden. En dan kun je naar huis. Even ontspannen met een kopje thee? Wat haal je in je hoofd? Zomaar? Hoe dan? Wat ga je dan met die energie doen? Wel vooruit blijven denken hè?

 

GA JE NOU ECHT GEWOON OP DE BANK ZITTEN MET EEN BOEK? LUIE KLOOTKUT! NIET EENS EEN RUSSISCHE KLASSIEKER.

nothing ever changes

things change, always

but never differently, because nothing ever is the same

so do not hope

nothing ever really changes

nothing never changes, not really

nothing is not really a change, ever

nothing is not really, ever

change is ever, really

reality is change, always

change never happens, really

everything is change, in time

we are never out of time

our time is always now

do not think about the future

do the future, now

think about it

gistig

 (gisting, goesting, geestig, giftig)

Hij ging naar de daklozen om ze brood te leren bakken.

Het moeilijkste voor mij, zei hij, was mijn handen vol overgave in die kleverige massa te steken en te gaan kneden. Maar dat zal voor jullie geen probleem zijn, zei hij, gezien jullie de goot al gewend zijn, zei hij, in een poging een grap te maken.

Doodse stilte.

Hij ging dan maar weer weg om zich over zijn boek te buigen, dat ook maar niet wilde gaan bestaan.

de gekooide kat en de open zee

 ver weg van alle rumoer dat leven is
bleek ook leven te zijn, stil, knagend
prooiloerend, navelplukkend, denkend over snaarentropie
zelfverslindend in een gouden kooi, aangesloten op het riool

zo eindigend, alsnog, in eigen verongelijk
weggedreven van de straten, nagistend toch tot elkaar gekomen

agenda

Ik heb teveel agenda.

Thuis op de bank staar ik naar wat ik wil, moet, doen kan.
Tegelijkertijd krioelt de wereld van geluiden die ik nauwelijks hoor.
Door niets te willen, al is het maar even,
en daar vrede mee te hebben, al is het maar even,
kun je wellicht echt leren luisteren.

Wij moeten onze agenda's verbannen en boeken lezen.™
Wat moet, kan en gewild mag worden, komt dan vanzelf tot ons - wij moeten onszelf daar niet aan hoeven herinneren.




™ "boeken lezen" is een metafoor of een pars pro toto - kies zelf.

Gezond Verstand

ik begeef mij liever niet tussen

mensen

die met droge ogen kunnen

• beargumenteren waarom xenofobie menselijk en dus ok is

meer woorden

maak ik liever niet vuil

 

tussen lui die mennen, opjutten, schermen

en dan zeggen waarheid en informatievrijheid voor te staan

meer woorden

maak ik liever niet vuil

waiting for the other shoe to drop

 (this experience is mostly not a waiting experience, as we anxiously await what life brings us and often are in fear for the moment it stops bringing us more life.)


when you dropped your first shoe
this means you lost something, coming into being
which means being is not the total sum
when being is not all there is, but there is more to it, this means we also cannot plainly speak of not-being, as we cannot properly define "not" as there is no contrasting "not-not" as an absolute.
we beg to know what it was like before the first shoe was dropped. but can we?

when you drop your other shoe
you lost two shoes.
you are completely bare-footed.
you could realise this has always been the case: you didn't have any shoes to drop.
but still, you did. there is a surplus.
but...wasn't the surplus outside of being? how come, then, that the surplus now also seems to have been this "being"?
anyway, you cannot realise any of this the way you might imagine, as you have stopped being.

 

*listening to Rick Deitrick's 'Gentle Wilderness' while reading his "still strumming, waiting for the other shoe to drop." comment brought this about.

think dust

 Glenn Gould on art, 1962 quote:

"The justification of art is the internal combustion it ignites in the hearts of men and not its shallow, externalized, public manifestations. The purpose of art is not the release of a momentary ejection of adrenaline but is, rather, the gradual, lifelong construction of a state of wonder and serenity."

Roald

 Roald was geboren voor de tussen-n.

hij praatte tegen zijn muur

Hij praatte tegen zijn muur, al leek die zinloos in ondoorgrondelijkheid. Raampjes bleven raampjes, en bestonden omdat er een muur was. Hij zei dingen als

Wat als deze ik, die steeds struikelt, het niet verdient zo dicht bij jou te mogen zijn dat hij je mag kwetsen? Hij weet wat pijn doet, kan zichzelf daarin verdragen zo lijkt, zonder te accepteren dat hij onwillend en wetend die pijn herhaalt. Maar hoewel jij aangeeft hem te kunnen accepteren, kun je hem ook verdragen? Nee, niet kunnen: hoeven. Je hoeft hem niet te verdragen. Dat wel doen is jouw keuze, en ik begrijp het als keuzes opnieuw gemaakt worden. Dat is mijn onwillige keuze.

maar veranderde dat iets aan de muur? Wie was hij ten opzichte van die muur? Wie was toch dat onveranderlijke vlak waaraan hij niet kon ontkomen? Was hij getrouwd met zijn eigen eeuwigheid, gebonden tot aan de dood? Kon hij nooit eens langer loskomen dan even turen door een raam en zich verwonderen? Kon die muur niet gewoon eens wat vaker en langer, permanent, zijn rug op?